Her yeni yıla girerken birbirimize ’mutlu yıllar’ diliyoruz. Bizden önce yaşayanlar da, başlangıcı değişik tarihlere rastlasa da böyle demişler birbirlerine. Sümerler yeni yıl başlangıcı olarak baharı kabul ederken, Mısırlılar suların kabardığı Ocak ayını yeni yılın başlangıcı olarak görmüşler.

Hangi tarih esas alınırsa alınsın, yeni yıl umutlarımızda ne değişecek ki?

Biz yeni yılın bize mutluluk getirmesini istemeyecek miydik? Kötü giden koskoca bir yılın bir gecede değişmesini istemek gibi çocukça ve masum bir arzuyu yine yüreğimizde taşımayacak mıyız?

Yılbaşı kutlaması eski bir Pagan adetiymiş. Roma Kilisesi buna ührevi bir kılıf uydurmuş. Latinler takvimlerini değiştirmişler. Bazı dinlerde yılbaşı kutlaması günahmış.

Ne fark eder? Aslolan, yüreğimizde gezdirdiğimiz umut değil mi?

Sevmek sevilmek, kavuşmak umudu değil mi yaşamak?

Bunu yeni bir yıldan ummanın kime ne zararı var, şu hoyrat ve sevgisiz dünyada.
Size bir iki yılbaşı öyküsünü anlattık. Belki biraz hüzünlü oldular ama bazı öykü ve masalların hüzünlü olduklarını da unutmayalım.

Hem hüzün, içimizdeki neşeli olmak isteğini de kamçılar.

’Yeni yılda mutluluklar’...