Zeytungözlü çocuklar
Gözlerinde umut akar, esmer tenli çocukların. Ne acılar görür, ne sonsuzluk deryasında bir kelebek olur. Sevgiyi bile yalnız başına yaşarlar. Bir başına tutunurlar hayatın bir ucundan. Nasır tutmuş elleri ile toprağı kazıyarak büyütürler umutlarını. Zeytin karası teninde, yaş olup dökülür teri. Bir umut, bir hasret ırmağında var olma mücadelesini verirler…

Burjuvada bir masal çocuğudur, batıda açlığa mahkum bir doğulu. Doğuda bir parça ekmeğe muhtaç olmuş bir emekçidir, zeytin gözlü… Âşıklar divanında bir sabidir. Asırların yaşamışlığı durur tüm kırsallarda. Zeytin gözlü tıpta çaresiz bir vakadır ne umut verilir neden umut kesilir.…

Sefalet kokar, derme çatma evlerinde. Her gülüşünde geçmişinden bir sepet dolusu umut serper geleceğe. Güneşli yarınların kelime yoksunudur zeytin gözlü çocuklar. Varoşlarda dilsiz, caddelerde kör topaldır. Beyaz adamının üretim kobayıdır. Kendini unutur makineleşir ve köşe bucak emeği sömürülür. Küçük yaşta eritilir emek potasında teri.

Yaşlı ninelerin, yaşlı gözlerin umududur esmer tenli çocuklar. Acıları katmer katmer durur kalbinde. Nazlı bir kelebeğin kanadındadır... Ne acılar unutulur, ne de var olan sevinçleri, bir yaşam azmidir zeytin gözlü…

Varoş çocuğudur, asidir bir başına taşır hayatın gam ve kederini.

Sokaklara kurdukları tandırda ekmek pişiren kadınlar çocuğudur zeytin gözlü. Esmer, kızıl siyaha çalar saçları …

Asildir… İhanet etmez, ne kendine, ne de sevdiğine.Esmer teninde damla damla akar teri... nasır tutar elleri, yaralıdır yüreği. Bağ, bahçe, tarla sulanır esmer teni ile…

Keskin bakışlıdır, nazlı candır ve sevdalıdır yaşamaya. Sözlüdür, özgürce yaşamaya… Taşır ruhunda hasretin prangalarını…

Yoksul çocuklar cehenneminde bir karıncadır zeytin gözlü…

Mavi bir güvercinin eve dönüşüdür esmer tenli çocuk…

Açlık ve yoksulluğun ete kemiğe büründüğü kişidir zeytin gözlü.

İstatistiklerin ve seçmen olarak hatırladığı kişiliktir zeytingözlü çocuk.

Terk edilmişlik duygusunun her yanı sardığı kentlerin sakinidir zeytin gözlü. Çocuklar diyarının nefesi açlık kokanıdır…

Yüreğinde umutları büyütendir, esmer teninde dökülür terli çocuktur…

“Zeytungözlü Çocuklar”