BİR AYRILIK HİKÂYESİ


Tevfik_ Son zamanlarda bir şey fark ettim?
Selin_ Ne fark ettin?
Tevfik_ Beni kendinden uzaklaştırıyorsun. Bunu da bilinçli olarak yapıyorsun.
Selin_ Kim bilir belki de doğru düşünüyorsun.
Tevfik_ Bunu bana neden reva görüyorsun? Arkadaşlığımızı bozacak bir hata mı yaptım?
Selin_ Ben düşündüm ki arkadaşlığımız yanlış yerlere doğru gidiyor. Benim böyle bir şeyi kabullenmem mümkün değil.
Tevfik_ Sen beni ne sandın. Sana âşık mı oldum? Öyle mi sanıyorsun?
Selin_ olamaz mı?
Tevfik_ Seninle olan arkadaşlığımız sırasında
hiç sınırları aştım mı? Sana bu güne kadar başka bir gözle baktım mı? Tamam, her yeri el ele tutuşarak gezdik. Ama buna mecburduk değil mi?
Selin_ Hayır.
Tevfik_ Hangisine hayır? Neyse boş ver. Anlayamadığım niye böyle bir hisse kapıldın? Yoksa bu düşünceye kapılmanda başkalarının da etkisi olmasın. Sen bana karşı asla böyle düşünmemeliydin ama düşündün. Yani dal kırıldı.
Ben istemedim karşıma çıkmanı. Çıktın birden dünyamı değiştirdin. Benim için cennetten gelmiş bir melektin. Bana Mavi Okyanusum dedin. Beni en özelinin içine yerleştirdin. Bende sana Dünyam dedim. Çünkü Okyanuslar Dünyadan beslenir. Şimdi anlıyorum ki ben senin birkaç günlük oyuncağınmışım.
Selin_ Yo hayır, hayır onlar isteyerek yaptığım şeylerdi. Benim hayatımda sana söylemediğim başka biri var. Birazda ona vakit ayırmam lazım.
Tevfik_ İyi tamam vaktini ona ayır. Bu bitti demek mi?
Selin_ Yoo ara sıra görüşebiliriz.
Tevfik_ Öylemi düşünüyorsun? Senin dile getiremediğin şeyi ben sana söylemeden evvel bana yaşattığın güzel şeyler için sana müteşekkirim. Sarı kalpli çirkin yüzlü güzel kız. Sen söyleyemesen de ben söylüyorum. Bitti.
Adam noktayı koyduktan sonra sırtını kıza dönüp ağı, ağır yürümeye başladı. Böyle bir sonla yüz yüze kalacağını başından beri biliyordu. Yüzünde üzüntüye dair hiçbir belirti yoktu. Tabi gözünden akan yaşları saymazsak. Gitsen de hep kalbimde yerin olacak sarı kız.
Bir şarkının birkaç mısrası takıldı kaldı aklında.

Oy dumanlı dağlar beni bir onlar anlar
Üşüdüm yokluğunda yar sevdiğum ne yaparsın
Beni kimlere sorarsın kimler ağlattı seni
Beni kimden sayarsın. Oooo sevdiğum sar beni
O güzel kollarına

Oysa ne güzel başlamıştı. Bir hafta Trabzon’u gezmişlerdi. Sonra adam İstanbul’a döndü. Kızda arkasından İstanbul’a geldi. Yine buluştular El ele dolaştılar.
Ve birden başladığı gibi bitiverdi.


Tuğrul Ahmet Pekel