Uyur uyanık arası seni düşünüyorum. Yumulan gözlerim seni görmek istiyor düşünde. Hani bir şarkı var
imkânsız der sana kavuşmak, sana dokunmak. Öyle işte.

Baktığım yolcular arasında da yoktun. Ne tekne turunda, gezilerde, günlerde. Ben kendimi mi aradım
seni ararken. Bilmiyorum. Aklım gidişinde kaldı. Merhabanı götüren yüzünde.

Şimdi aylardan ne mayıs, ne Haziran. Gül mevsimi geçmiş, yoksun.Sensizliğin sanki bana güzel şarkılar
besteletecek.Nota yazmayı bilsem, hemen yazacağım.İçimde söylenip duruyorlar nihaventten.Yoksun.

Uykum gitti bir yerlere seni düşününce.Şu an var mısın yok musun diye düşünüyorum.Sen yaşıyor olsan
oturup bu özlem dolu satırları yazmazdım. Var olsan birlikte yıldızları seyrederdik.Bir uçak geçerdi bu
yıldızların önünden. Bizi görmeyen yolculara el sallardık.

Sende belki bir sokak ötede beni düşünüyorsun uyur uyanık arası.Bir şarkı duyuluyor sonra hayal meyal
yakınlardan bir yerden. Yatmamak için ayak direten bir çocuk koşuyor aşağıda.Pencereden bakıyorsun
sanki sokak lâmbasının aydınlattığı yoldan ben geçeceğim. Sen, elini uzatsan tutacakmış gibi özlemle
bakıyorsun. İkimizin de duyduğu bir köpek havlıyor, kalan son bahçeli evlerin birinden. Bu ses ikimizin
aynı kentte oturduğumuzun kanıtı. Bu kadar yakın iken nasıl uzak olduğumuzu düşünüyorum. Sevgiye
giden yolu hangimizin, kimlerin kapattığını düşünüyorum. Elimi uzatsan tutuverecek kadar yakınsın
bilirsin. O güzel bakışlarını, duygularını yanına alıp gelsen. Anlarım varlığını. Vazgeçerim seni arayıp
arayıp durmaktan..

Varsın biliyorum. Gelirsin..


30 06. 2017 / Nazik Gülünay