Bir diye girip ekmeğini suyunu avuçladığım evlerde
Yanlış bir oda buldum kendime.herşey sen ve ben gibi
Duruyorken avluda o çan.


Hislerimi dövüp doyasıya ağlatmak istiyorum.senden başka kimseye ses etmem ben.
Bu yüzden sarıldı o boş sandalyeye gülücük kuşları.
Bembayaz bir çarşaf gibi duruyorken hem de rüzgarlarımı durdurdum biraz
Üşümesin diye.


Babam hep derdi ki hisler yalan söylemez.içimize biriken gizleri yavaş yavaş ortaya çıkarırken,
Ve sağlarken iki elin bir hayatta buluşmasını.
Çünkü zordu eşkiyalara karşı mücadele etmek.
soğuk esen yeller vurulurken kalbinden daha güzel oldu dünya.


Bilirsin ben kalabalıkları sevmem.


Ki,

Daha iki gün öncesi Eylül sancılı yazdığım mektubumda
Gidişine dualar adadım.önemli olan mutlu olmandı.ve ben senin her zaman doğru kararlar vereceğini görmüştüm.
Yağmurlar yağarken koruduğunu
Beni...

Yine yağmur yağsa...


Gülüşünden çıkan enerjiyi gömdüm kaderime.degilmi ki bu yaştan sonra
Aldatacak değiliz ömrümüzü.


Şimdi daha temkinliyim sana gittiğim yollarda.

Tık tık tık...
Destur var mı
1numaralı kapıyı arıyorum

Bir de sıcak kahve.

Uçuşa geçecekken kanatları mavinin
Biliyorum gri bulutlar göndermez bana.


Hadi söyle baba şimdi de yanılıyor muyum?