30 Ağustos zafer bayramımızın gereğince kutlanmadığından yakındığım bir şiir yazdım az önce. Şiir
başlığını yazmayı unuttuğum için kayboldu. Emeğimin boşa gitmesine üzüldüm. Yazı bölümüne
üzüntümü anlatmak ve site arkadaşlarımın bayramını kutlamak için girdim.

Nasıl olur da Milletimizin geleceğini belirleyen 30 Ağustos zaferi gönlümüzce kutlanmaz. Eskiden
en azından bayramlarımız değerliydi. Coşkuluydu. Burası o zaman küçük bir kaza olmasına rağmen
bayramlar çok güzel kutlanırdı. Köylerden bile bayrama gelirlerdi. İşini gücünü bırakan soluğu eski
bayram yerinde alırdı. Bayramlar önce küçük bir yolda kutlanırdı. Halk sağlı sollu yığılırdı. Küçük
bir caddeydi. Sadece Atatürk’ün başı olan bir heykeldi bu. Biz çocukken burada şiirler okurduk en
duygusal sesimizle.

Burada daha önce askeriye vardı. Özellikle zafer bayramı ve cumhuriyet bayramı askeriyenin katkı
sunmasıyla güzel bir gösteriye dönüşür,bizlere millet olmanın gururunu yaşatır,coşkuyla alkışlardık
geçit törenini. Bugün hiç bir ses duymadım burada bayram olduğuna dair.Ne davul zurna sesi,nede
konuşma. Gökyüzünden uçaklar da geçmedi. Sessiz bir bayram oldu. Ne kadar bayramları tek ayak
üstünde durdurmak isteseler de içimizdeki o büyük zafer coşkusunu yok edemezler. Ülkemizin
sanıyorum Fethiye ölü denizde büyük bir bayrağımızı denizde dalgalandırmışlar. Kıyıda turistlerin
bile dahil olduğu,kırmızı beyaz giyinen kişilerle Türk bayrağı çizilmiş.Bize küçük kıpırtılar da büyük
büyük umutlar doğurur içimizde o, milli mücadele ruhu canlanır, büyür. Hangi çılgın bize zincir
vuracakmış şaşarız..


30 Ağustos zafer bayramımız kutlu olsun..

30. 08. 2017 / Nazik Gülünay