Sanatçı, sanatı iş edinen, sanatı kişiliğinde eriterek eşşiz yapıtlar veren, insan olmak bilincini en yüksekte tutan kişidir.

Sanatçı, karşılık beklemeden sürekli kendisinden verendir.

Sanatçı, toplumun üstündedir, yarınlara seslenir.

Sanatçı, herkesin gördüğünü, herkesin düşündüğünü farklı şekilde yorumlayıp yansıtandır.

Sanatçı aykırıdır, kimseye boyun eğmez. Eleştirisini çekinmeden yapar. Sözünü kimseden esirgemez.

İşte bu sanatçılardan biri olan Frank Zappa’nın gerçek hikayesi:

Seksenli yıllar, Berlin Olimpiyat Stadyumu...
Alman gençler doldurmuş stadı.
Çünkü 20. yüzyılın en önemli filozof-sanatçılarından Frank Zappa konser verecek.
Ama bir sorun var: konser saati gelmiş olmasına rağmen sanatçı ortada yok.
Yarım saat, bir saat geçiyor, yok yok yok...
Tam iki saat sonra teşrif ediyor nihayet ağır adımlarla sahneye ...
Çıkıyor, mikrofonun önünde durup seyirciye bakıyor.
Sonra eliyle bir Nazi selamı çakıveriyor birden:
"Heil Hitler!"
Stadyumda ölüm sessizliği... Berlinliler şaşkın... Yavaş yavaş bir homurtu yükselmeye başlıyor.
Sahnedeki adamsa hiç oralı değil.
Tekrar çakıyor Nazi selamını.
"Heil Hitler!"
Seyircilerin küçük bir kısmı, aynı şekilde bağırarak cevap veriyor ona.
Ama sanatçı hala memnuniyetsiz.
Daha sert bir Nazi selamı veriyor ve bağırıyor avazı çıktığı kadar:
"Heil Hitler!"
Bu sefer seyirci hazırlıklı... Stadyumun yarıya yakını sahnedeki adamın söylediği şeyi bir ağızdan tekrarlıyor.
Ne var ki tatmin olmuyor Frank Zappa...
Karşısındaki binlerce kişiye ters ters baktıktan sonra yine veriyor o selamı, yine bağırıyor.
"Heil Hitler!"
Kitle artık ne yapması gerektiğini anlamış durumda. bir ağızdan;
"Heil Hitler!" diye cevap veriyorlar,
bütün stadyumu inleterek...
Bir sessizlik oluyor.
Kısa ama gergin bir sessizlik.
Frank Zappa’nın sözleri bozuyor sessizliği:
"Ey Almanlar, gördüğüm kadarıyla siz hala akıllanmamışsınız.
Yok size konser monser!"
Dönüyor arkasını ve çekip gidiyor sahneden...