7
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1218
Okunma


Hiç evden çıkamadığınız oldu mu? Eğer olduysa ve ekmek alacak bile kimsesiz hissetmişseniz kendinizi
o zaman beni çok iyi anlarsınız.
İnsanın yıldızları seyretmekten, aya övgüler düzmekten, şiirden önce ekmeğe ihtiyacı var. Hele bizler
gibi ekmek olmadan olmaz diyorsanız birde.
Rahatsızdım. Evin içinde zor yürüyordum.Yine de dört kat merdiveni zorlanarak iniyor( çıkışlar dahada
berbat.) anneme gidiyordum. Annemle bizim evin arasında sadece bir apartman var.Annemin evi iyi ki
alt katta. Birkaç basamakla çıkıyorum. Anneme akşamları gitmek zorundayım. Üç kız kardeş anneme
sabah, öğle, akşam olmak üzere - ilgilenme saatleri belirledik. Her zaman yanında olsak annem daha
mutlu olacak ama herkesin kendine göre bir aile düzeni var. Neyse konu annem değildi,araya koydum.
Anneme gitme saatim gelmiş acele yazmak zorundayım.Konum ekmekti. Üç gün ekmek almadan idare
etmeye çalıştım. Kraker almıştım. Eğer ekmek alamazsam kahvaltıda yerim diye. Sabah ve akşam hep
onu getirdim sofraya. Hani bir kraliçe varmış. Halkın ekmek bulamadığını söylemişler de ekmek yoksa
pasta yesinler demiş. Benimkisi o hesap ama ekmeğin yerini tutmuyor, hele yemekle gitmiyor.Üçüncü
günüydü ekmek yiyemememin. Annemde küçük kız kardeşimle karşılaştım. Ona üç dört gündür ekmek
yemediğimi, krakerle idare ettiğimi söyledim. Çok rahatsızım; yürüyemiyorum. Buraya anneme inan
zor geldim dedim. O da Jülide’ye aldırsaydın ya dedi. Ya da iki kat aşağıdayım, benden alsaydın.
Çekindim dedim. Kimseden bir şey isteyemiyorum, kardeşim bile olsa. Allah korusun, zor bir durumda
kalsam kimse bilmeyecek durumumu. Açlıktan falan ölürüm sanıyorum. Bu durumu aşmalıyım..
Kardeşim benim ekmek almaya gidemediğimi duyunca ertesi sabah kapıma poşet içinde bir ekmek
asmış. Sabah kapının zili çaldığında alt giriş kapısını açtım.Keşke evin kapısını açsaymışım.Kardeşimin
astığı ekmeği görürmüşüm.Sonra akşama doğru anneme giderken kapıda asılı ekmeği görünce hem çok
sevindim, hem de üzüldüm. Çünkü sabah yine krakerle yapmıştım kahvaltımı.
Kapımdaki ekmek çok duygulandırdı beni. Ne kadar atışsan, bazen geçinemesen de insanın bir kardeşi
olmalı mutlak. Kardeşimin bu bana ikinci güzelliği oldu. Yıllar önce annemle birlikte soframızı ayırıp
kendi başıma idare etmeye çalıştığım bir ramazan günü, pastırma alıp gelmişti. Bunu da unutamam.
Yine de Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Hele benim gibi istemeyi bilmeyen biriyseniz.
Kardeşimin kapıma astığı bir ekmeği ömrüm boyunca unutamam.
26. 08. 2017 / Nazik Gülünay