VARLIĞINA DAİR

– Kazım Demir

Yine beklettin ya… Alacağın olsun.

Canımın içi, yüreğimin coşkusu…
Seni ilk gördüğüm günden beri kalbim, içimde bir pervane gibi çırpınıyor.
Gözlerindeki o gizemli ışık, beni başka bir âleme taşıdı.
Bakışındaki o eda, içimde yeni bir hayatın filizini yeşertti.
Her saniye, her nefeste seni özlüyorum.

Yanımdayken zaman bize ihaneti oynuyor sanki,
ya da bizi kıskanıyor.
Çünkü seninleyken dakikalar su gibi akıyor.
Sevgilim, her an seninle olmak istiyorum.

Eğer yaşam hâlâ anlam taşıyorsa,
kalbimde bir kıpırtı varsa,
gözlerimde bir gülümseme, içimde bir huzur varsa —
bunu senin varlığına borçluyum.

Seninle tatmalıyım en güzel duyguları.
Seninle gülmeli, senin kollarında uyumalıyım.
Senin gördüğünü görmeli, sevdiğini sevmeliyim.
Üzüntüne ortak olmalı, gözyaşlarında sığınak olmalıyım.

Sen, yaşamdan istediğim her şeysin.
Senin varlığının farkında bile değilken,
ben seni özlemişim aslında — bilmeden, usulca.

Canınla, gözlerinle, dokunuşunla…
Saçlarınla, sesinle, her zerrenle kutsalsın.
Sen bir tanrıçasın.

Varlığın, dünyama aşkla doğan bir güneş gibi…
Karabulutları dağıttı,
buz tutmuş kalbimi ısıttı,
damarlarıma yeniden yaşam üfledi.

Seni buldum ya…
Şükür ki hâlâ yaşıyorum.
Seni sevmek bir armağan değil;
bir kutsanma halidir.

Sevgilim…
Ömrümün baharı, kalbimin ahengi…
Seni sevmek binlerce kelebeği azat etmek gibi,
binlerce kuşla aynı şarkıyı söylemek gibi,
ağaçlara ismini fısıldamaktır.

Gözlerinde kaybolmak,
kalbinde sığınmak,
ellerinle çoğalmak,
seninle şaşırmak, seninle gülmek…
Varlığınla her tatta yeniden buluşmak…

Baktığım her yerde seni görüyorum.
Doğanın güzelliği bile seni kıskanıyor.
Sen, benim ömrüme ömür katan
ilahi gücümsün.

Seni sevmek —
kutsal bir sevinç, yaşamsal bir doygunluk.
Ben varsam, seninle varım.
Çünkü senin varlığın,
benim varoluş sebebim.