BAŞKALARINDAN FARKLI OLABİLMEK
“Seni başkalarından farksız yapmaya gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olabilmek kendin kalabilmek, dünyanın en büyük savaşını vermektir. Bu savaş bir başladı mı hiç bitmez.

Fransız düşünür E.E.Cummings böyle der. Doğan Cüceloğlu “Savaşçı” kitabını bu görüş ile açar ve kötülüklerle, ön yargılarla savaşmanın yolarını öğretmen Arif Akurer’e kitap boyunca psikoloji bilimi çerçevesinde anlatır da anlatır. Bu kitabı birkaç defa okuyup yaşadıklarımla analiz edince bizde galiba cehaletle büyük bir savaşın içindeyiz.

Kimsenin kitap okumayı sevmediği bir ailede, iş yerinde toplumda, üstelik de bir engelli olarak okumayı aşk derecesinde ibadet olarak seviyorsan en büyük savaşı veren insansın demektir. Bu savaşın önemini kimse bilmese de “Oku” emrini veren mutlaka bilecektir. Buna inanarak yaşamakta savaşçı olmanın özüdür tabii ki.

“Savaş” kötü çağrışımları olan bir kelimedir. Ancak ‘kötülüklerle savaş’ cehaletle savaş’ olunca konu bu sefer olumlu bir çağrışım olur. Cehaletle savaştığın zaman cehaletin yaygın olduğu bir toplumda sana muhalefet eden, seninle savaşan insan en başta ailen olmak üzere çok olur. Tek başına bir ordu ile savaşmak ta sanırım kolay değil.



Başkalarından farklı olmak başkalarından farklı olmayan bir birinin hemen, hemen aynı düşüncelerde olduğu toplumda insanın güzel yalnızlıkta kalmasına sebep oluyor.

Ev, araba, mevki, makam, meslek aşkı gibi birkaç kavram dışında hayatlarında kavram bilmeyen insanlar arasında hem okumayı seven, hem de okumayı sevdirmeye çalışan insanın, kendisini manevi açıdan güçlü hissetmesine ve öz güven sahibi olmasına sebep oluyor. Ama bunu her kes göremiyor.

Şu hikâyedeki gibi;

“Doğuştan kör yazılı bir yazı ile dilenen bir dilencinin levhasını bir insan ters çevirerek bir şeyler yazmış. Dilenciye daha çok para bırakmaya başlamış insanlar. Yazı şöyleymiş “Güzel bir bahar günü, ama bu güzellikleri göremiyorum”

Duyguları okuyamamaktan körelmiş insanlara okumanın zevkini manevi ödülünü işte bu yüzden anlatmak o kadar zor ki…