Bayram ola

İnsan içinde insana hasret yaşıyoruz..

Ey can sen ki sevgi üzerine yaratılmış mahlukatların en kıymetlisi.Suyunda huyunda sevgi sarmalı saklı..Neden esirgersin insandan sevgini ,hoşgörünü, aynaya bak gördüğün neyse o kadarsın yani demem o ki sevdiğin ve sevildigin kadar varsın...

Geçtiğimiz günlerde Ramazan’ı ve Ramazan bayramını eda ettik elhamdülillah bayram mı değişen, insan mı hayat mı?...
Dillerde tad yok ,şekerde tad yok, muhabbette ziyarette tad yok...Ne oldu bize...En güzel bayram sevdiklerimizin yanında deyip yolu tutup memleket e gidenlerden biriyim..Ve bir çok ziyaretim sırasında gözlem yapma şansım oldu.
Şöyle ki memlekette de bayram eski bayram değil... Bayram yine üç gün Ramazan da Otuz gün değişen ne... İnsanlar ve internet....
Kulağa alışıldık geliyor değil mi internet sosyal paylaşım siteleri o denli yer kaplamış ki bayramı dahi kutlayamıyoruz..
Kuru bir mesajla geçistiriyoruz.Hangi mesaj köydeki Ayşe halanızın elini öpmeyle eş değerinde olur ki ve hangi mesaj çocuklara bayram geleneklerini aşılayabilir. Tende sıcaklık, yürekte samimiyet ,sevgi dolu bir bakış Candan dile düşen iki tatlı kelam neden esirgiyoruz bizi bizden...
Bu konuyu yazarken kendimi dahil ediyorum maalesef evimizde de durum bu Şahsım da bu konuda yenilmiş durumdayım..Bayramda çocuklar kapı kapı dolaşıp şeker ve harçlık toplardı çocukluğumun en mutlu anlarından biriydi bu gelenek .. Şimdi mi çocuk cıvıltılarını özledi sokaklar, kapılar çalmaz oldu .

Güven duygusunu yitirmiş yüreğimiz ,komşuya dahi göndermiyoruz çocuklarımızı (çocuk istismarı vs son haberler bunun altında yatan sebepler başında yer alıyor). Gelenek görenekler terkedilmiş köy evleri kadar virane...Evde bayram bekleyen insancıklara dönüştük , bayram gelmiyor yüreklere , samimiyetsiz sözler ve haller göstermelik ve sosyal ağlarda paylaşma yarışında nefes nefese kalmış anlık fotoğraflar aldı bayramın yerini...

İnsanlar içinde insana hasretiz can!

Bir merhaba ya Allah rızası için bir tebessüme, birbirimize tahammül etmeye, birbirimize kol kanat germeye, insan olmaya ihtiyacımız var...
Hayat sevince güzel seversen eğer her gün yüreğe gelir bayram.. Evet bunları nacizane dile getirdim neler yapılabilir bu bağımlılıktan nasıl kurtuluruz bedenimize ve ruhumuza o daha ne kadar haksızlık yaparız bilinmez ,bunlar görev ehlinin işi o yüzden haddim olmayan değerlendirmeler yapamam.

Katılırsınız ya da katılmazsınız düşüncelerime o başka ama;
şuan yazımı okurken bir kıyaslama yaptın ve sen de özledin eski fakat eskimeyen o bayramları.... Hadi itiraf et.. Ve bir gülümseme yapıştı dudak kenarına...

Bir sonraki bayramı bekleme bayramını sen yarat..Bir yetim başı okşa, bir kimsesiz doyur,bir yoksulun sofrasına otur, kurumaya yüz tutmuş bir ağacın altında dinlenirken toprağını havalandır ve sula...Ne bileyim gül en azından bedeninin sadakasını ver bir tebessümle...

Bayram yüreğinde be can !
Dökülüyor ömürden bir yaprak daha kaçma kendinden , insanlardan soyutlama o güzel yüreğini insan yüreğinden Sen Allah’ın kulusun internetin kölesi olma!

yüreğine iyi bak can. Bayram ola!

Sevda Doğan Karakaş