Ben çözemedim hayatın eslerini
Ben mi iyi bir öğrenci değildim yoksa hayat mı
Takvimden hızla akıp giden günler değil sanki umutlarım hayallerim ve yarınlarımdı
Hayatın kıyısında martılara simit atan küçük kızdan eser yoktu

Neydi başkalaşan
Yürüdükçe gölgelerim kayboluyor
Siliniyordu varlığım
Kangren olmuş bir beden di benimkisi
Bıçaklar vurduğum halde kesemiyordum

Bir bir düşüyordu gözlerimden dostunum diyen insanlar
Bazıları takılıyordu kirpik uçlarıma
Ölüydü bütün mutluluk kuşlarım
Kanatlarındaki yarınlara inat
İntihar ediyordu göz oyuklarımdaki gözlerim

Acının her türünü yaşıyan ben
Yine sitebil ve rölanti acılar altında can çekiştiriyordum
Fersiz takatsiz umutsuzluklarımla başbaşaydım
Yırtmalıydım acıları ekmeliydim umut çiçeklerini
Yirtamadım
Yine boğazim da kaldı mutluluk
Bir helal olsun diyenim olmadı

Şimdi umutlar kucak kucak gelse
Mutluluk her gece başıma yağsa
Yarınlar rengarenk ellerimde açsa
Alın lan hayat sizin olsun

Bana çocukluğumu verin birde
Islanmamış kirpiklerimi derdim
Ama onuda diyemedim
Haram edilmiş mutluluğun helali olmaz
Dost olmaz