Zeyneb’in günlüğünden bir gün


Sabah zorla uyandım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra annem beni arayarak ‘’Hadi canım kalktıysan yanıma gel’’ dedi. Hiç oyalanmadan ayakkabılarımı giyip annemin çalıştığı dükkâna gittim. Annem bir börekçi dükkânında çalışıyor bende boş zamanlarımda annemin yanında oyalanıyorum.
Dükkâna geldiğim de sabah kahvaltısını yapıyorlardı. Bende masaya oturup kahvaltımı yaptım. Masayı toplayıp çalışmaya başladılar. İki saat annemlere yardım ettim. Sonra dükkânın dışındaki en arka köşeye geçtim. Canım sıkıldığı için film izledim. Sonra tekrar çalışmaya başladık. İki saat zaman öylesine akıp geçti. Sonra eve dönme saati geldi.
Annemle eve döndük Biraz dinlendikten sonra ‘’ Annem hadi kızım ablana gidelim dedi. Bende tamam anne dedim’’ Ablama gittik. Eve dönerken saat on biri geçiyordu. Eve döndük ve ben yattım uyumuşum. Sabah uyandığımda annem çoktan işe gitmişti. Hemen kalktım giyindim ve annemin çalıştığı yere gittim. Soluğu sürekli annemin yanında alıyorum. Sebebi babamın evde olmamasıydı. Annemle kahvaltı yaptıktan sonra çalışmaya başladım. Bu sefer işi erken bıraktım. Sonra anneme’’ Anne canım sıkılıyor arkadaşımı arayıp müsaitlerse onların evine gidebilir rmiyim diye sordum. Olur dedi.’’ Aradık açmadılar telefonu, yada evde yoklardı. Ben de gitmekten vaz geçtim. Akşam oldu annemler dükkanı kapattılar Eve döndük yatma saatimiz geldiğinde yatıp uyuduk.

Nehir Zeynep Yüksel.
11 yaşında bir kız çocuğu

Yazarın notu: Yukarıda okuduğunuz yazıyı benim isteğim üzerine Nehir Zeynep yazdı. Ben sadece ufak tefek düzeltmeler yaparak yayınlıyorum.
Tuğrul Ahmet Pekel