Bir vadiden geçeceğim yine bu seferki vuslat değil keşke vadisi...
Hepimizin diline yapışmış ahlar vahlar ile tükettiğimiz.
Keşke çocuk kalsam, keşke çocuk kalabilsek. Burnumuzu sızlatan keşkenin en başı. Dilek hakkımız olsa dileyeceğimiz ilk şey, bir yerlerde Alaaddinin lambasına rast gelsek üç dilek hakkımızı da seve seve harcağımız ilk şey...
Ne vahim ki ne acı ki dönmek istediğimiz bu tatlı zamanı niye başka çocuklara yaşatmıyoruz yada niye yaşamalarına izin vermiyoruz. Bizim keşkemiz aslında çocukluğumuzu değil masumluğumuzu günahsızlığımızı özlemden, ancak ne içler açısıkı yakındığımız şeyi göremiyor üstüne üstüne o halden yani çocukluk halinden dört nala uzaklaşıyoruz.
Bu gün çocukluğunu beyzadeler gibi yaşamış devlet başkanları sağa sola gönül rahatlığıyla savaş ambargo, efelik taslarken içlerinde ki çocuk olma aşkı ise hiç bitmez çünkü beyzadeler gibi yaşamışlar dır hayatın en güzel bölümünü kim istemez ki ona geriye dönmeyi.
Peki sormak gerekmez mi sizin dönmek istediğiniz şeyi niye başka çocuklara yaşatmıyor sunuz ki.
Ben Suriyeli çocukları sokaklarım da dilenirken görmek istemiyorum yada elinde kelepçe hırsızlık yaparken de ben o çocukları oyun oynarken koşarken bisiklet binerken görmek istiyorum oysa. Eli yüzü çamurla oynamakla pis pas toplasın toz da top oynarken kirlensin masum yüzü. Aniden gelmiş bir topun tahribatından kalan tozlardan değil oysa niye yaşatmıyoruz ki onlara dönmeyi en çok arzuladığımız gerçeği. Çocuk olmak keşke......
Ülke başkanlarına değil sadece günah keçisi aramamak lazım peki bu çocuk istismarcılarına ne demeli çocukluğuna miras bıraktığımız iğrençliği ben bu yazımı yazarken keşke çocuk olsam kelimesinden vazgeçtim keşke çocuklar çocuk ve çocuk kalabilenlerin ülkesinde yaşasalardı ve biz büyükler de kendi arzu heves ülkemiz de yaşasaydık...
Bir ütopya kuralım yada hemen belki vicdansızlık olacak ama sonuçta bir ütopya güney yarım küre çocukların kuzey yarım küre büyüklerin olsun sınırdan geçmek yasak yeni doğan çocuklar bebekler kuzeyden güneye nakledilecek büyüyenlerse güneyden yarım kuzeye kuzeyde her gün savaş varken güneyde sadece eminim ki tek bir mutluluk dışında tüm mutluluklar hakim olacak o eksik mutluluk sa anne baba sevgisi hayaller de bile olan gene çocuklara oluyor görüyormusun dünya sadece biz büyüklerinmiş gibi