Sevmek başbaşa olmakmış meğer;
sen ve ben, fazlaymış bir başkası
daha ilk adımda geri dönüp bakacaktım, gözlerin bana bakıyor olmalıydı
dönüp bakamadım..


ben; beni sende bırakıp gitmişim meğer
aklım sende kaldı biliyordum da
ruhumu da unutmuşum tebessümünde
gülüşünü unutmadım..



acılar içindeydin biliyorum, kazaymış meğer
"nazar değmiş Gülüme" dedim, içimden tabi..
"sağ kol" en önemli uzvumuzmuş ..
bu gün anladım!


ne gam.. ekmek hazırlarım sana.. çorba içiririm kendi elimle ama
kıskandım.. herkes sarıldı sana, herkes imza attı alçına
ben takılı kaldım; acılar içindeki gözlerinin gülüşüne
kala-kaldım..



"Allah nazarlardan saklasın" diye dua etmez miyim hiç;
"Allaha emanet olasın" demez miyim her fırsatta
Allah beterinden korusun Gülüümm.. kıyamam sana
kıyamazdım kıyamdım..

bir at tablosunu duvara asmak için çivi çakarken
sol başparmağım ezildi, sızlıyor halen, evde ilaç ararken
aklıma geldi.. rüyaydı.. rüya da olsa senli acılar, ne güzel!..
aptallaştım...


seni telefonda bile duymak ne güzel olurdu o telefon kapanmıyor hâlâ
sol elinle sağ işaret parmağıyın ucun götürüp devam
n’olurdu bir de beni arasan
seni duysaydım..


var beni arama, arasam farkına varma, engelle yar
bilme, farketme, açma meşgule al; ben ararsam
tek duam "mutlu" olsan! hep mutlu olsan
canımmmm, canımmm

canım!