AZİZ SU

Allah-ü Zül Celal, Nuh tufanından sonra su’ya ceza verir. Emirlere ri ayet etmeyip başına buyruk davrana rak taşkınlık yaptığı ve hanif insanla ra zarar verip üzdüğü için su’yu bu dünyaya hapseder. Tüm işlevini yasak lar, hareketsiz olduğu yerde kalacak, buharlaşmayacak ve kar, dolu, yağ mur haline girip şekil değiştiremeye cek. Acı ve tuzlu olup içilemeyecek.
Su; cezayı verenin Rahman ve Rahim Allah olduğunu bildiği için say gıyla karşılar. Ancak; çok üzülüp ü züntüsünden kahrolur. Utancından yer altına gizlenip yeni yer, yurt edinir. Gün yüzü görmez olur. Buharlaşıp yedi kat semaya yükselmez. Seyyah olup yedi iklim dört bucak dolaşamaz. Bü yük bir özlem doğar su’ya.
Fakat Su, bunun çare olmadığını idrak edince yaptıklarından neda met duyar. Af edilip bağışlanması için dile gelir ve Rab’bi’ne yalvarır yaka rır. Şöyle dua eder;
“ Rahman ve rahim olan Allah’ım;
Hazreti Ademi yaratırken toprağı balçık eylediğin Su.
Hazreti İbrahim Peygamberi yakan ateşi söndürmek isteyen kuş/ ka rıncanın taşıdığı Su,
Hazreti Yunus Peygamberi yutan balığın debi deryada yaşadığı Su
Hazreti Yusuf Peygamberin derin kuyu dibinde içine düştüğü Su,
BEN’im.
İlahi Rab’bim; Aziz dostlarınızı şeytan şerrinden benim(su)le koru dun. Hayatı benim(su)le başlatıp benim(su)le devam ettiriyorsun ve yarat tıkların tüm canlılara benim(su)le can veriyorsun.
Bu alemde halifen ve değerli dostun Hazreti Peygamberleri koruma da ve yarattığın yaratıklara verdiğin canda gösterdiğim üstün gayretimin yüzü hürmetine beni affeyle, bağışla. Affedici ve affeden İlahi Rabbim; Her şeye kadirsin”
Su’yun bu yakarışını duyan Allah-ü Teala, Su’yu affeder. Bu dünya da kızgın güneşle yanıp kavrularak buharlaşıp yedi kat semaya yükselmesi ne, şekil değiştirip kar, yağmur, dolu olarak tekrar bu dünyaya gelip canlıla ra can suyu olmasına ve nihayetinde zemzem olup kana kana içilerek özlem le yanan gönülleri mane viyatla doldurmasına imkan verir.
Böylece Allah-ü Zül Celal su’yu kutsayıp aziz addeder ve yarattığı canlıların hayatı için değerli kılar.

Süleyman YILDIZ
(Lemos 5303)