Fıtratımızda saklı tüm uçuk zerrelerin yoğunluğu neticesinde bir var oluş kaygısı hâsıl olan.

Zaman ve mekan özürlü benliğimle aranızdayım aslında yaşama dair geliştirdiğim bir savunma mekanizması yine büründüğüm ve göbek adım ‘’iyi niyet.’’

Sakındıklarım ve sandıklarım.

Kuytulardaki gizem bir de sır dosyam ta ki…

Özümsediklerimizle yaşıyoruz sonra da sataşıyoruz birbirimize derken kayboluyoruz üstelik tüm bilinçsizliğimizle kılıf biçiyoruz.

Demem o ki: Herke bir yol tutturmuş gidiyor.

Çok insan ve az benlik.

Güçlü bir benlik ve az insan.

Düşünmek de işe yaramıyor, desem de düşünme mekanizmamla eşleşen duygu limanım üstelik tek sığındığım.

Plansız yazıyorum bu satırları tıpkı diğer yazı ve şiirlerimde olduğu gibi.

Çok ama çok sorguladım kendimi hele ki şu son birkaç yıl ve hayır, ne bir serzeniş ne de savunma dosyası.

Tanık olduklarım bir yana biliyorum ki; fark etmeden yüce Yaratan bir şekilde derman oluyor dertlerimize ve bizler aralıksız yakınıyoruz.

Hele ki ben zaten bu yüzden geçen yazı hastanede geçirdik annemin yattığı yoğun bakım ünitesinin kapısında ve kadını sadece bir dakika görmek için nöbet tuttuk ki saat alarmı sabahın körüne kurulu ve bizler teyakkuzdaydık.

Bazen insan durgun olabiliyor tıpkı az sonra savrulacağım fırtınanın kapıyı tıklatması öncesi.

Ben çok kere yanıldım çok kere aldatıldım, demek mi maharet kendimi geliştirmek mi?

Sayılar, insanlar ve işte kimlik numaralarımız ile var olduğumuzu sandığımız zira hiçliğin avucundayız ve o kum zerresi benliğimizle ahkâm kesiyoruz.

İyi denen sıfat ve tüm sıfatlar ve evet: TÜM SIFATLARIN CANI CEHENNEME!!!

Zorluk katsayısı yine Tanrı’nın öngördüğü ve kolay addedilen şatafatlı hayatlarımız.

Uyumsuzluk ne ola ki, değerli dostlar?

Özel ve öznel kimliğimle satırlarda yüzerken işte uyumsuzluğum ile hayat denen sahadayım ve başıboş kimlikler ile ne zaman ki karşılaşsam daha da yükleniyorum kendime.

Dün bir şey fark ettim ve bunu dile getirmeyeceğim ama şu bir gerçek ki; kendimle barışık olmaya doğru hoş bir gidişat yine maneviyatın eşliğinde.

Sıfatları hak ediyor muyuz peki?

Ya, kusurlarımız?

Sevdiklerimiz…

Nefret beslediklerimiz.

Ben ne mi seçtim?

Sadece sevdiklerimle meşgul olduğum ve asla duyarsız kalmaktan suçlu olmaksa payıma düşen, evet, duygusuzluğumla sevdiklerime daha da sarıldığım.

Kaygılarım bana dair.

Aşklarım bana dair.

Ve hayatım yine bana dair.

Yazdığım her kelimenin arkasındayım zira kendimi ve edebiyatı çok seviyorum keza hayatı da ve insanlıkla iştigalim yine Hakkın nezdinde kabul görür bir kul olmaya meyyal derken kalemimi geliştirmek iken en büyük hedefim…

Sevgilerimle…