Meğerse adına film çekilen ve heykeli dikilen bir köpeğin adıymış Haçiko.
Olay 1930’lu yıllarda Japonya’da geçer.
Bir profesörün köpeği imiş.
Her sabah işe giderken sahibini metroya kadar götürür,iş dönüşüne kadar da istasyonda beklermiş.Saat 15.00 gibi...
Bir gün dönmemiş profesör,ertesi gün de yok,daha ertesi gün de.
Meğerse üniversitede ölmüş ama Haçiko’nun bundan haberi olmadığından tam dokuz yıl beklemiş sahibini.1925 ’ten 1934 ’ e kadar...
Ama gelmemiş sahibi ve bu sırada Haçiko da ölmüş.
Ülkemizde de "Hayvanları Çaresizlikten ve İlgisizlikten Koruma Derneği"ne ilham kaynağı olmuş bu köpek...
Merak ettim Haçiko nedir diye.
Haberlerde geçince bu hüzünlü verici ve dünyanın en sadık hayvanının sabrı karşısında şaşırdım.
İlk ağlamam geldi aklıma.Yıl da 1965 idi.
Akkuş adlı köpeğimiz kamyon altında kalmıştı da epey "dokumuştu" bana bu.
Bir an Haçiko’da kendi köpeğimi de gördüm...
Hüzünlendim.
Ama sadakatına da şapka çıkarılacak bir hayvanmış Haçiko.
(İşin magazin kısmı değil,bu hali önemli bence.)