Günüm geçmişin gölgesinde başladı geleciğin telaşıyla devam etti ,Dahası yok günüm bitti.Gece saat 12.30 civarı korkunç,dehşetli bir gök gürültüsüyle uyandım.Yağmurun habercisiydi bu ses,hayır bu defa yağmur yağmammalıydı bir plan yapmak için üzerimde ağırlık yapan yorganı tek bir hamlede üzerimden attım.Bir buçuk saat kadar sürecekti bu planım.Bütün yaşanmışlıkları ve yaşanmamışlıkları bir buçuk saatte kuracağım planla yok edecek veya hiç yaşanmamış sayacaktım.Bu bir buçuk saat bize ayırdığım son vaktim/zamanım/ömrüm/hayatım ne dersen işte.Son olacaktı bütün bunlar ve ben senden vazgeçecektim,zaten sen benden çoktan vazgeçmiş olacaktın bu zaman diliminde.Ve bu yağmur bir daha yağmıyacaktı günahkar gönüllere.Masayı ortalayacak şekilde oturdum sandalyeme ve senin hediye ettiğin aynayı tam karşıma,gözlerini planları yazacağım yaprağın soluna,gülüşlerinide yaprağın sağına yerleştirdim.Hacimce küçük fakat anlamca büyük notlar aldım;o seni hiç sevmedi gibi bir daha yağmur yağmıyacak ve bir daha hayal kurmayacaksın gibi aradan kamyon veya üçüncü bir şahıs değilde bazen değerli çoğunluklada değersiz kabul ettiğim bir zaman geçer aradan sabah olur güneş doğar veya doğurulur bir hengame bi gürültü!
Tuna:Ben hayallerimi nereye koydum zera ,off yaa şu bana ait olan eşyalarımın yerini değiştirmeyin dedim kaç defa.
Zerâ:Her defasında başkalarını sorumlu tutmak zorundamısın ?Ben sana demedim mi geceye bir şey bırakma ,geceyi rahat bırak.Yapmıyorsun dediğimi gündüzde böyle acısını çıkarır işte senden gördüğün gibi.