YAZMAK
Durup dururken eser bir rüzgar, doluşur zihnine düşünceler... Yazmak, sayfalara dökmek istersin düşüncelerini yaprak yaprak...

Bazen yolda yürürken yakalar seni bu rüzgar, bazen bir yolculukta; otobüsün ya da uçağın penceresinden izlerken doğayı, bulutları, yıldızları...

Ya da bir kafede, bir alışveriş merkezinin yemek bölümünde, bir kuaförün koltuğunda bulur seni...

Yakınında ne varsa kağıt, kalem adına alırsın eline...

Kaybolur etrafındaki her şey; insanlar, dükkanlar, gürültü, her şey ama her şey. Kimse giremez düşüncelerin ve kaleminle arana...

Bazen tek başına kalmak istersin rüzgarı kaçırmamak için. Uzaklaşmak istersin her şeyden. Kaçarsın; doğaya, müziğe, kendine sığınırsın...

Başladın mı bir kez yazmaya özgürdür artık düşüncelerin, birbiri ardına dizilir sözcükler satırlara...

Paylaşmaktır yazmak. Paylaşmaktır duygularını, düşüncelerini... Dost olmaktır kağıtla, kalemle ve okuyanla ki kimi katılır düşüncelerine, duygularına, dost olur yazdıklarınla, kimi de yabancı da olsa onlara, anlamak ister seni ve düşüncelerini okuduklarıyla...