Seni sensiz yaşamak...Acısı anlatılamaz,gün doğumlarına hasret bir sürgündür içimde.Boğazıma takılan ,bazı geceler hele ki karanlık pusuya yattığında beni soluksuz bırakan...Neden diyorum neden...Bunca keder ,mesafeler...İki farklı hayat bizimkisi bambaşka şehirlerde ,aynı umutla direnen.Hep inatçı masum bir inatla direnen...Bazen delice koşmak geliyor içimden.Her nereye olursa adımımı atmak sana ulaşmak.Yolculuklara çıkmak...O çok sevdiğim deniz artık sadece yokluğunu anlatıyor.Işıklar yanıp sönüyor sahil kasabalarında yıldızlar yine insanoğluna masallar anlatıyor.Dünya yine dönüyor durmaksızın...Ve ben yine seni özlüyorum...Bu yürek böyle delice çarpabilir miydi çocuksu telaşlarla ?Çaresizliği iliklerime dek hissedebilir miydim.?Adınla başlar mıydı her hece onunla son bularak.İçimden feryat figan haykırışları kopar mıydı can kafesimin?Tüm kapıları ardı sıra çarparak inatla direnebilir miydim böylesine ,aklım ruhum içi
mdeki tarifsiz sıcaklık sana akmasaydı...YANMASAYDI BU YÜREK BÖYLESİNE SENİ SENSİZ YAŞARKEN BİLE...