Sevmekle başlarmış mutluluk bende sevdim
kuşu
ağacı
böceği
doğayı
Bulutları
Gök kuşağını
kısacası hayatı sevdim

İnsanlarımı .....
bazen en kötü anlarımda sırtımda bir el buldum sevdim
bazen ağladığım geceler bir mesaj yüzümü gülümsetti sevdim
bazen bir kahve kokusuyla dostlarım oldu sevdim
bazende şiirlere döktüler bana olan sevgilerini
bazen bende şiirler yazdım dostluklarına içimdeki sevgilerine sevdim
bazen elimi tuttular sevdim
bazen gitmiycem dediler silmiycem sevdim
sevdim evet ben hep seven dim


Şimdi....
gitmiycem diyenlerin gidişine
seviyorum diyenlerin dönüşüne
ve dostunum diyenlerin terkedişine bakıyorum
elimi tutan o eller beni daha da derinlere attı
gözyaşıma kıyamayan o diller beni yaşlara mahkum bıraktı
sevmiyorum insanları


yalancı ....
çıkarcı
sahtekar
egoist
vurdum duymaz
vicdansız
insafsız

ben bir tek insanları sevemedim

şairinde dediği gibi bir köpeğin dostluğu bir dostun köpekliğinden evladır