0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
986
Okunma
Açık ve seçik şunu farkettim.İnsanlar kolay elde etmeye alışmışlar
Tam hatırlamıyorum ama iki yada üç gün önce evimden yüz metre uzakta bir yere gezmeye gitmiştim.Benim ev de şehrin merkezinde olmuştur her zaman.Uzağa gitmediğim ve güvensizlik duymadığım için yanıma fazla para almamış rahat,hafif ama hiç de sağlam olmayan bir çanta almıştım.
Zorluk herşeye değer kazandırır
Dönüşte alışkın olmadığım bir hızla yürümek zorunda kaldım.Çünkü birkaç metre uzağımda yol kurallarına uymayan bağıra çağıra sohbet eden adamlar vardı.
Adamlardan biri
.
Arkadaşlarını geçip caka satmak için dolu dizgin üstüme geliverdi.Çantamı bütün kuvveti ve ağırlığıyla çekince
Ben küçük bir kadın adamın dev cüssesi çarpınca tepe taklak yere yuvarlandım.Geçirdiğim tek baygınlıktı bu.Çevremdeki insanlar beni ayıltmak için elinden geleni yapmışlar ve kollarına alıp beni evime getirmişler.Kendime gelmeye başlayınca
gözlerimle gördüğüm şeyler o kadar bulanık silik ve ölüydü ki, ışıktı yalnız seçebildiğim.
Rahatsızlık şöyle dursun uykuya dalmak üzereyken hissedilebilen bir tatlılık vardı ayılmakta
Hiç unutamadığım bu duygular bana ölümün yüzünü ve düşüncesini öyle doğal öyle olağan gösterdi ki onunla bir çeşit uzlaşmaya girmiş gibiyim.
