"Bir varmış, bir yokmuş" iki, hem varmış hem yokmuş .Aslında olmayan hiçbir rakam yokmuş .Birle sıfır arası boğum boğum,düğüm düğümmüş.Lakin insanoğlu bu, bilmediğini görmediğini yok sanırmış. Birleri, yedileri, kırkları merak eder dururmuş. Hatta bazen somut şeyleri kayıp eder sonra ararmış. Soyut kavramları da çoğunlukla yok hükmünde sayarmış....


Örneğin: Vefa diye bir kavramı sözlükte aramak zahmetine katlanıp künhüne ermek yerine, onu bir semtin adı olarak kabul etmek daha kolayına geldiğinden kolayı seçermiş hep. Vefalı olanların sadece o semtte oturanlar olduğunu sanır öyle inanırmış. Çevresindekilere de kendi doğru bildiklerini anlatır ikna edermiş hep.


Ayrıca, melali anlamamayı, nadan olmayı da ayrıcalık olarak görürmüş.( Merhum Ahmet Haşim " Melali anlamayan nesle aşina değiliz." demesine rağmen.)Onun için dostluk, sevgi ,ünsiyet gibi kavramlar yok mesabesindeymiş. Lügatinde kadirşinaslık, hoşgörü, yardımseverlik gibi kelimelerin yeri yokmuş.


Sokak hayvanlarına, doğaya iyi davranmak gibi hasletlerin yabancısı imiş alabildiğine.Sokaktaki kedilerin ve köpeklerin itlaf edilmesine bile bile ses çıkarmazmış. Çünkü ,"Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı."diyen Koca Yunus’a da hiç kulak vermediğinden, her şeye sahipmiş ( Lükse, ihtişama, yazlığa kışlığa arabaya vs) ; ancak vicdanı yokmuş ,insanoğlunun. Bir varmış bir yokmuş, aslında tüm rakamlar varmış. Lâkin aç gözlü insan her şeyi yok etmiş.


Artık elinde kalan hırs, tamah, zulüm, aç gözlülük, para, savaş kavga ve acımasızlık gibi değersiz şeylermiş. Bir varmış bir yokmuş. Gökten üç elma düşmemiş. O yüzden de kimsecikler kerevetine çıkmamış.
Aslında bütün söylediklerim "Laf u güzaf". En güzelini Yunus söylemiş:

Mal sahibi mülk sahibi
Hani bunun ilk sahibi
Mal da yalan mülk de yalan
Var biraz da sen oyalan...
Bir nefes sonrasına senedimizin olmadığı fani cihanda, şah olsak da padişah olsak da aynı ölümü tadacağız. Ağızların tadını bozan ölümü. Bu bilinçle yaşamak lazım vesselam. Gerisi boş kelam.
Ankara, 17.01.2017 İbrahim KİLİK