Yaşamın acımasızlığıyla yüzleştirdiniz beni. En güçsüz yanlarımı gösterdiniz bana tuttuğunuz aynalarda.

Evrenin bilinmeyen yerlerine gittim sizinle. Görmediğim yerleri gördüm sayenizde.

Ne zaman yaşamın ağırlığını altında ezilsem hemen yardımıma koşup ayağa kaldırdınız beni.

Siz öğrettiniz bana yazmayı derdimi anlatmayı, sizinle pişip olgunlaştım.

Kendim olmayı sizden öğrendim ben, zalimin karşısında olup, mazlumun yanında durmayı.

Öyle bağladınız ki kendinize beni, ne açlığım geldi aklıma ne susuzluğum. Bir fincan kahveyle çıktım sizinle yolculuklara.

Siz alıkoydunuz beni, kara gecelerde dört duvarla konuşmaktan.

Issız gecelerimi paylaştınız benimle, yalnızlığımın merhemi oldunuz.

Sevdiğim kadını özlediğimde yanımdaydınız siz, hasreti ve özlemi paylaştınız benimle her zaman.

Bana bütün verdikleriniz için size kadar çok borcum olduğunu biliyorum.

Bana kazandırdığınız her şey için size çok teşekkür ediyorum,benim can dostlarım, sevgili kitaplarım...