Cahillik, tecrübesizlik, imkan ve olanaklarımızın kısıtlı olması sebebi ile yitirdiğimiz onca yılın ardından sahip olamadıklarımız için unuttuğumuz, içimizde ne kadar ukde kaldı Allah bilir! Şimdi daha akıllı, daha tecrübeli, daha çok imkan ve seçeneklerimiz var çok şükür. Var olmayan ise, hiçbir zaman sahip olamayacağımız çok ucuza (!) giden gençliğimizdir. Ele avuca sığmayan o çocuk ruhumuzun yaşlanmakta olan bedenimizde, beynimizde; yani içimizde bir yerlerde bizimle birlikte olduğunu hepimiz biliyor ve bunu zaman zaman, hepimiz bir vesile ile dışa vuruyoruz!

Belki cahillik, tecrübesizlik ve imkansızlıklar dahilinde yaptığımız maddi manevi hatalarımız olmuş olabilir. “Keşke”ler , “pişmanlıklar” bunun için var olmadı mı? Ancak kişisel tarihimiz yazılırken o hatalar bizim olgunluğa erişmemizde kendiliğinden; gelecekte bize doğru yolu gösteren umudumuz, ışığımız, rehberimiz olduğunu unutmamalıyız. Kimimiz olup bitenlerden çok ders çıkardık, kimimiz ise aynı tas aynı hamam (!) Geçmişte, gençliğimizde; takıldığımız yerde çaresiz kala kalmışlığımız da var!

Tecrübe; kendi davranışlarımızdan olduğu kadar yakınlarımızın, yakınımızda olanların hayati davranışlarından, hatalarından, başarılarından ders çıkarmamız ile alınacağına göre; koskoca bir hayatta “Kulağımıza küpe” ettiğimiz birçok acı ve tatlı tecrübeyi, cahilliğin kurbanı olan birçok kişinin kötü akıbetine uğramadan kendi yağımızla kavrulmuş ve bu zor sınavdan başarı ile çıkabilmiş isek ne mutlu bize!

İmkanlar ise herkesin hayatında inişli çıkışlı bir yol seyreder. Bu bazen kendi hatamızdan, bazen de doğaçlama gelişen güncel veya siyasi politikaların etkisinden kaynaklanabilir. Bu bizim hatamız olabileceği gibi yaşamımıza, özgürlüğümüze müdahale eden yakınlarımızdan kaynaklanan ve yaşanması mecbur olan bir süreç sonucundan da kaynaklanmış olabileceğini hiç kimse unutmasın! Kimse kimseyi şanslı olduğu kendi yaşam tarzı ve imkanları ile mukayese etme yanlışına düşmesin!

İnsanlar yaşam tecrübesi edinmeden, cahilliklerini giderecek olgunluğa erişmeden de zengin olabilir! Bunun birçok örneği vardır en basiti milli piyango diyelim! Sonradan görme zenginlerin sonradan görmelikleri ölünceye kadar sırtlarında taşıdıkları bir kamburdan ibarettir! Nasrettin hocanın kürkü misali parayı bastıran o kürke sahip olabilir ancak içini dolduracak sırtında kamburu olmayan insanları bulmak meziyet işidir! Etrafınızda kürkü olmadan dolaşan fark edilmeyen birçok zihin zengini insanın olduğunu unutmamamız gerekir! Bura da önemli olan insanoğlu, paranın insan yaşamında amaç değil araç olduğunu ve mutlak çalışarak elde edilenin de daha makbul ve onurlu bir iş olduğunun bilincinde olmasıdır!

Yukarıda da belirttiğim gibi bu hayatta elde edemeyeceğimiz tek şey kaybettiğimiz gençliğimizdir. Sıfırdan başlayıp kaybettiğimiz zenginliğimizi tekrar elde edebiliriz ama kaybettiğimiz zamanı asla bir daha geri getiremeyiz. Yaşadığımız çevrede birlikte yaşlandığımız çocukluk arkadaşlarımla zaman zaman “Hey gidi günler” deyip geçmişe yaptığımız zaman yolculuğu muhabbeti olur ki hepimiz bundan büyük keyif alır, arada aramızdan ebediyete giden arkadaşlarımız için Allah’tan rahmet dileriz.

Şahsen bu hayatta yapmak istediğim tek şey üç aşağı beş yukarı eşit yaşlarda olduğumuz bizim kuşak ile yaşadığımız yerde kalıcı bir başarıya imza atmaktır. Dedikodu ve alay basit beceriksiz cahil insanların işidir! Seçilmiş insanlar çamura düşse de altın gibi değerini kaybetmez! Edindiğimiz bilgiler, yaşadığımız tecrübe ve elde ettiğimiz veya edeceğimiz olanaklar ile gençlerimize gençliğini zamanında yaşatacak imkanları yaratmak, geleneksel kültürü ve yaşadığımız tecrübeyi aktarmak için elimizi taşın altına koymalıyız.

Bülent Şenver ağabeyimizin dediği gibi; “Tecrübeler Toprak Olmasın” belki de bu mücadele bizim kendimizi genç hissetmemize yardımcı olacaktır ben şahsen öyle hissediyorum. Sizde yaşlılığı henüz kabul etmediyseniz yapılacak yarım kalan işlerinizi bitirmek ve bir şeyler başarmak istiyorsanız kapsama alanıma yaklaşın beyler tren kalkıyor haberiniz olsun...
Yeni yılda yeni yaşınızla birlikte sağlıcakla kalın dostlar...
Hoş Geldin 55!
M.Talip Girgin