Ne umutlarla bakmıştınız yaşama siz de.
Hayalleriniz gerçek olacaktı inanıyordunuz.
Başarılı olacaktınız sizden söz edecekti herkes.
Mutlu olacaktınız, sevip sevilecektiniz,
Ağız dolusu gülecektiniz hep.
Peki ne oldu sonra?
Erişebildiniz mi o hedeflere?
Mutlu bir yaşam sürdünüz mü?
Çok az değil mi?
Peki neden böyle oldu dersiniz?
Bırakın ben söyleyeyim.
Hayalleriniz yanarken elleriniz üşüdü.
Hedeflerinizin hiç biri tutmadı.
Büyük bir hayal kırıklığı yaşadınız sonra.
Yaşama küstünüz hırçınlaştınız.
Sizi seven kim varsa kırıp yaraladınız.
Kendinizi iyi eğitip donatmadınız.
Dünyaya bir kez geldiğinizi unutarak her şeyi ertelediniz.
İnsanları oldukları gibi değil.
Sizin olmasını istediğiniz gibi gördünüz.
Size armağan olarak olarak verilen sabrı yerinde kullanmadınız.
Biliyorum siz bir kurbansınız.
Ama yaşamın bunda bir günahı yok.
Siz kendi ellerinizle çıktınız darağacına.
Oysa yaşam denilen şey ne iyiydi ne de kötü
Bu size bağlı bir şeydi,onu iyi kullanacaktınız.
Ve hayallerinizi yakmak zorunda kalmayacaktınız.
Yaşam böyleydi işte.
İnsan ancak becerebildiğini alabiliyordu ondan.



,