Sana kalbimi açıyorum bir bütün. İyi dinle yüreğimi. Yüreğimden çıkma. Yüreğimi incitme. Yüreğimi hırpalama. Yüreğimi sev, bir bebeği sever gibi. Bir yağmur tanesini öper gibi sev yüreğimi. Doyasıya ve her an sev yüreğimi. Çünkü sen sevdikçe ben hayata dört koldan sarılıp yaşadığımı tam anlıyorum.

Sana kalbimi açtım. Hadi içeriye girsene. Korkma. Kalbimden ve benden korkma. Orada yaşa. Orası kalıcı yerin, orası gözlerinin başkenti olsun. Orası seni bilsin sadece. Seni anlatsın satır satır. Ki sende durmasını daima iyi bileyim. Ki sende sevgiyi yudum yudum yudumlayayım.

Ve kalbimden sakın çıkma. Çıkarsan duracak o kalp. O kalp bir daha güzel sevmeyecek. Bir daha güzel hissetmeyecek. Bir daha duygu duygu coşmayacak.
Kal Kalbimde bir ömür. Olur mu şiirim diye sarıldığım? Olur mu şiirim diye seslendiğim? Olur mu iki gözüm? Olur mu can sözüm? Olur mu?