Her günün en az bir anısı mutlaka vardır. Ve bunlar bazen sıradan bazen hissevaridir. Yani bazı olanlar heybeye dahil edilir. Ben bugün bana düşenden bahsedeceğim.
Bugün bi ara askerliğimi tecil işlemleri için askeriyedeydim. Sıramı aldım geçtim içeri. Niçin geldin dedi, sahte gülüşleri olup şuan diyette olan Teyzem :) durumu izah ettim ve sustum. Geri dönüş olarak basit bi tamam alıp neticeyi beklemeye başladım. Derken teyzem ağzını açtı ve başladı, "Aaaa! Sen din hocasıymışsın. Görev aldın mi? Alırsın gerçi. Devlet ha bire cami hocası, din hocası alıyor. Her Taraf dinci. Camiler yaptırıyor içine koca koca avizeler taktırıyor. Orda ki avizeler nerde var? Bu paraları buralara harcayana kadar okullara harcasalar ya. Nice çocuklar var kötü binalarda pisligin içinde eğitim görüyor" dedi ve sustu. MaşeAllah teyzem nerden alinip nereye verilmesi gerektiğini kendince müşahede etmiş. Eğitim yanlısı teyzem!
Lakin camilerin ve din hocalarının coklugundan kaynaklı rahatsızlığını anlayamadım. Netice de rahatsız olduğu camileri devletten ziyade yardımsever vatandaşlar yaptırmakta. Onların parası ile bir çoğu bu ihtişamda. Ki olmalıda!
Döndüm teyzeme bunu söylemeye çalıştım ama o oralı bile olmadı. Bir de dalga geçer vaziyette, boşver boşver dincileri artırsınlar dedi geçti. Ben de doğal olarak içten bir şekilde ’amin’ dedim geçtim tabii. Teyzemin bu tavrı islamin hakim olduğu bu coğrafyada bir Müslüman olarak beni rahatsız etti.
Cami ve dincilerin artması ümidi ile..
Bazıları, hayırlı rahatsız-lıklar!