Bunaltıcı bir sıcak var İzmir’de

Şimdi bir sahil kasabasında mı olmalıyım yoksa Erciyes’te mi?

Foça’da mı yoksa Çeşme’de bir balık lokantasında mı?

Nerede olursak olalım umutsuz yaşanmıyor.

Aslında umut zordur ve görkemlidir

Peki çaresizlik nedir?

Zor bir soru !..

Çaresizliğin içinde bir yürek düşünün...

O yürek ki sevgiyi büyütmüyor, yaşamın içindeki duyguyu yakalayamıyor.

Yitip giden aylar ve yıllar...

Hepsi bir anda sanki karşımıza çıkıyor...

Bunaltıcı bir sıcak var İzmir’de...

Yağmurlu akşamüstlerini özledim...

Bir deniz kıyısında ıslanmayı...

Biraz olsun düşlerimle baş başa kalmayı...

Önceki gece balkonda oturdum biraz...

Gökyüzünde yıldızlar dans ediyordu...

Onat Kutlar dizeleri geldi aklıma:

’Sevgilim Cezayir bir beyaz duvar

Bir yanı deniz bir yanı nar’

Nereden nereye !..

Uzun bir yolculuğa çıkmış gibiyim bu yazıyı yazarken...

Ve kendi kendime soruyorum:

Nerde benim süt beyaz düşlerim ve umutlarım !

Neden mavisini yitirmiş denizler, niçin bulanık akıyor nehirler?

Ne diyordu şiirinde Abdullah Demir:

’Vakitli vakitsiz

zaman savurduğumuz söz

çoğu kez

dipnotudur yalnızlığımızın’

Yalnızız...

Yapayalnızız...

Çaresiziz...

Ama umutsuz muyuz?

Hayır!..