Yıldızlarla dolu bir gece. Maviye açılıyor bütün kapılar.Önümde dalgaların kayalıkları hiç durmadan dövdüğü bir deniz.

Sevdaya benziyor deniz...

Masmavi bir gece. Denizin kokusu şiiri, şarkıyı, özlemi, aşkı getiriyor sanki,bir avuç sevinç ve sessiz hüzünler....

Yıldızları seyrediyorum. Dilimde Neruda’nın dizeleri: ’Gece yıldızlardaydı...Ve yıldızlar maviydi,uzaklarda üşürler...Gökte gece yelinin söylediği türküler...Hem sevdim, hem sevildim, ya da o böyle söyler.’

Yıldızlarla kaplı bir gecede, önümde uzanan sonsuz maviliğe bakıyorum. Dalgalar sessizlikleriyle geliyor. Deniz mutluluğa benziyor. Sonra birden avuçlarımın içinden kayıp gidiyor o yıldızlı gece, o mavi deniz. Mutluluğum, yaşama sevincim kursağımda kalıyor.

Sonra meydanlardan yükselen sloganlar örtüyor denizin sesini. Mahpusanelerden yükselen direniş türküleri karışıyor denizin şarkısına. Sesler çoğalıp gölgeler büyüyor. İşkenceye yatırılmış bir genç kızın çığlığı karışıyor maviliğe. Cellatların ürperisi ve delik deşik edilmiş vücutlar vuruyor kıyıya.Kabaralı postallar çiğniyor, dağıtıyor mavinin güzelliğini, çevik kuvvet mavisine kesiyor gece.

Ey yaşam ! Güzellik yok tek başına, mutluluk yok ! Umutlar hep birlikte, sevdalar kavgalarda büyüyor. Uykusuz geceler sıcak öpüşler çağrıştırmıyor henüz. Mutlu bir maviliğe açılmıyor gecenin kapıları.Sevdaları, umutları boğmaya çalışıyorlar. Sahte gülücükler, parlek kağıtlara gizlenmiş sevgiler öneriyorlar,mülkiyetle kutsuyorlar sevdayı.

Şimdi insanı sevmenin yolu insanı kurutan bu düzeni yok etmekten geçiyor. Mutluluk ve güzellikler sürüye katılmaktan vazgeçtikçe umuda duruyor. Uğrunda savaşacağı bir inancı olmayan insan deyin ki yaşamıyor. Yaşama sevgisi olduğuna inanmanın yolu, yaşamı baştan aşağa değiştirmekten geçiyor.