O kadar bağımlı yaşıyoruz ki insânı (u)yutan şehirlere..
Yanı başımızda bize aslımızı hatırlatan asıl hayâtı görünmez kılıyoruz ya da öyle zannediyoruz..

Asıl hayât dedik ya..
Asıl’lar, asıl olmayanlarla yok edilebilir mi ki..
Her ne kadar biz "yok" desek de, yok saysak da "asıl" olan, vârlığını her dâîm tüm ihtişâmıyla gözler önüne sermekte..
Bunu yapmakla vermek istediği mesaj şudur:
Varlığı aslolanın yok olması imkânsızdır..

Fotoğraf hakkında da bilgi vermek gerekirse;
Bu sabah gerçekleştirdiğimiz, en az 10 km’lik bir doğa yürüyüşünün ardından, bizi zirvede karşılayan bu nâdîde vâr’lık gözüme iliştiğinde, aklıma ilk "Yedi Güzel Adam" geldi -ki sizin de aklınıza gelmiştir-.

Her şeyin değer’sizleştirildiği ve değer’siz (sözde) değer’lerin empoze edilmeye çalışıldığı bir dönemde/çağda yaşayıp, "tâviz, tâviz’i doğurur." bilinciyle kendi değer’lerinden (her ne olursa olsun) tâviz vermeyen "Yedi Güzel Adam.."
Adam olmanın "nasıl"lığını, yaşadıkları çağa anlatma/gösterme gayretinde olan "Yedi Güzel Adam.."
Adam’lığın yedi güzel hâlini ortaya koyan "Yedi Güzel Adam..."