Bugün günlerden pazar ve bir bayram arefesi;
Keşkelerle dolu zaman treninden inecek gözyaşları,kuru otların arasında kaybolmuş mezarlıklar durağında,hüzün sarmaş dolaş olacak kimiyle kimsesiyle.
İnsanlığımızı hatırlayacağız işte o gün,ölü bir kuşun başında ağlayan çocuğun gözyaşında bulacağız kaybettiğimiz MERHAMETi,bir doğumhane koridorunda o merhaba (ıngaaa) sesinde veya bir şarkıda ve bir şiirde arayacağız saflığı.
Sonra korkarım ki o boş curcunanın o boş koşturmacasında bulacağız kendimizi ve kendimizden başka herşeye kapatacağız bütün kapılarımızı.Kendimizce bahaneler üretiyoruz e tabi bünye alışık değil bu tür ayrıntılı duygulara,bir bakmışsın yavaştan devam ediyoruz duyarsız hayata,robotlar şehri biraz uzakta,günü birlik günü kurtarmak ve bitirmek derdimiz.
Daha sonrada tıpkı benim şu an yaptığım gibi,sosyal paylaşım sitelerinde yazıyoruz azda olsa hatırladığımız,anımsadığımız,bizi biz yapan olguların güzelliklerini ballandıra ballandıra.Vayy be ne yazmış ama ların dişlileri arasında kaybolup gidiyor kısa zaman içinde yapmadığımız ama yazdığımız güzel şeyler.
Yüzsüzce ağlıyoruz egoizmin kucağında,başımızı mucizelerin omzuna dayıyoruz, gözümüzü,kulağımızı kısacası bütün algılarımızı kendimiz dışında kapatıyor ve dışlıyoruz o güzel dünyayı dünyamızdan.İşimize gelmeyen şeyleri dinlememekle başlıyor SEVGİye sağırlığımız,sonra ne karıncaların ayak seslerini,nede yunusların ve fokların şarkılarını duyuyoruz.
Adını yaşamak koymuşuz işte ’YAŞIYORUZ’..
İYİLİK-MERHAMET-SEVGİ üçlüsünün yanısıra şahsınıza iyi gelecek ne kadar güzel duygu varsa 7/24 tam 12 den vuracağınız bir ’YAŞAM’ yaşamanız temennisiyle.....