+ışıkları sever misin Andrea? Bana sorarsan hiç sevmem ışıkları, gözlerimi alıyorlar ve beni geceden uzaklaştırıyorlar. Oysa geceyi çok ağır yaşamak isterim. Bütün olağanları ile ama ışık engelliyor Andrea. Işık bencil

- Ama bizi aydınlığa sürükleyen ışık değil midir?

+ Ben doğal aydınlıkları tercih ederim. Şunu da eklemeliyim ki, bizi aydınlığa süren umutlarımızdır. Sen karanlık, derin bir kuyudan umutların ile yükselebilirsin.

- Peki gölgelerimiz?

+ Gölgelerimiz, bıraktığımız izlerdir aydınlığa. Bizlere geceyi anımsatan izler.

- O izler, hep bizimle mi?

+ Sadece umudun olduğunda.

- Umudum yoksa?

+ Umudun yoksa bir izinde olmaz Andrea.

- Peki umutsuz kaldığımızda onlara ne oluyor?

+ Kuytu bir yerde umutlarını bekliyorlar

- İnsanlar gibi mi?

+ Bir nevi.

- Şuan gölgeni görüyorum.

+ Geceden yana umutluyum’