İYİ Kİ YOKSUN

– Kazım Demir

“Sevdiğin sevmiyorsa seni, sevmelisin seni seveni…”

Bakışların, bunaldığımda nefes alacağım ücra bir yerdi.
Dilinle dökülen her kelime, çöllerde şelale gibi akardı yüreğime.
Sen de biliyordun: yaşadığım kadar vardım.
Cenneti erteleyecek hiçbir şeyim yoktu.
Cehenneme razı olacak kadar günahımda.

Ben seni kusursuz sevdim.
Korkusuz… yalansız… riyasız.
Ama sen, kirli entrikalarına kurban ettin yüce aşkı.

Üzülmedim.
Kırılmadım.
Sonuçta tanrı değildim, yokluktan seni var edemezdim.

Kalbini şatafatlı vitrinlere koyan ilk sen değilsin.
Bu sıradanlığın bunaltıcı yerinde
bir tiksintisin artık.

Ben yüzümü güneşe çevirdim.
Önce kendime inandım.
Basit kurgularına güldüm.
Güzel yüzüne bir gün
kalbinin o yapaylığı siner diye düşündüm.
Senin adına üzüldüm.

Sıkıştığında, hiçbir ilahın seni kurtarmayacağını
bile bile
saçma bir kimliksizliğe bürünmen,
koskoca bir boşlukta
var olma çabandan başka bir şey değildi.

Sen daha çok geceyi boğacaksın.
Sahte sözlere aldanacaksın.
Güdülerinin kurbanı olacaksın.
Beş dakikalık zevkler uğruna
açtığın yatağın bir tarafı
her zaman boş kalacak.

Ve sen…
uyandığında
o boşlukta ellerini dolaştırırken
mutsuzluğun gözlerinden akacak.
Yazacaksın…
“şiir” olduğuna inandığın
günah çıkarma ayinlerinde
dil egzersizleri yapar gibi.

Bütün maskelerini sakla.
Aynı senaryoyu defalarca oynadın.
Bende tutmadı.

Çünkü ben,
yüreği avucunda,
kirli sakalında öğüt nağmeleriyle şiir yazan bir adamım.



“Özgür olmayan insan nedir?
Söyle bana, Mariana.
Söyle, seni nasıl sevebilirim
özgür olmazsam?
Sana kalbimi nasıl açabilirim
bu yürek benim değilse?”
— Lorca

İnsan kendi elleriyle yapar kafesini.
Bence sen boşa tüketiyorsun nefesini.
İçinde ihanetin zehri var.
Yüzünde bir meleğin gülüşü.
Ama asla özgür değilsin.

Dilin, beynin, kalbin…
Her biri ayrı telden çalıyor.
Şimdi soruyorum sana Mariana:
Kalbi olmayan bir insan nasıl şiir yazabilir?

Çaldığın kelimelerin günahı boynunda tasma olur.
Ve sen asla özgür olamazsın.

“İyi ki varsın” diyecek koca bir yalan
yok lügatımda.

Yaptıkların bana işlemez.
Sen kendini zehirliyorsun.
Ve ben,
bütün samimiyetimle söylüyorum:

İyi ki yoksun.