9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1081
Okunma

Özlem yerleşince yine en derinden içime, bitmiyor kendime seslenişlerim anne..
...
- Karanlıkta kalmış serçe misâli ürkek, sesini bir şarkıya saklamış hasret kadar sessiz, kitaplarımı unutacak kadar leyla bu aralar hayat..
Öyle olacakları öyle, böyle olacakları da böyle yaşamayı çoktan kabul ettim ben anne..
Yaşamak mı... en âlâsından yorucu.
Yanarak yaşamayı öğrendik biz bile isteye belki de..
Dünya bıraktığın gibi değil artık.
Seni ve senin anlattığın hayatı özledim! Umut tarlamızdaki başakların bile içi boş anne..
İyi ki kavuşmak diye bi’şey var..
Kızın/Z. Nâr