Tekrar Merhabalar Can Cömert Dostum,

Yaklaşık beş yıl sonra yine bir mektupla yanındayım. Dostluğunu, kardeşliğini ve büyüklüğünü unutmam söz konusu değil. Şiire ve insanlığa sevdalı halini unutmam olmaz.
Seninle dost ve kardeş ve şiir yolculuğuysam dostluğumu, kardeşliğimi ve şiirsel yolculuğumu göstermem lazım. Arkadaşlıktan ötemizi ifade etmem lazım.

Özellikle şiirdeki halini çok beğeniyor ve takdir ediyorum. Şiire yeni başlayanlara kalemini gönül rahatlığıyla ve şiddetle tavsiye ediyorum.
Çünkü farklı yazıyorsun. Çünkü derin yazıyorsun. Çünkü her mısranın hakkını vererek duygularını bizimle paylaşıyorsun. Seni okuyunca kendimi anlam deryasında buluyorum. Yüreğine okuyunca şiire daha da aşık oluyorum.
Bendeki değerin bu sözcüklerden fazlasına tekabül eder.

Bendeki alizatın bu namelerden fazlasına karşılık gelir. Bilesin.

Karar verip ara verdiğim mektuplara geri döndüm bugün. Bugün 27 Mayıs 2016. Günlerden Cuma. Mübarek bir gün. Cuma’n hayırlı ve bereketli olsun.
Ben Mardin’de bu satırları varlığına yazarken, sen Ankara’dasın. Emeğinin peşindeyiz ikimiz. Boş zamanımız yok. Yoğunuz. Yoğun ve ölümlü günlerden geçiyoruz. Gençler, yaşamını yitirmeye devam ediyor. Susanlar da sessizliğe gömülmeye devam ediyor. Ellerinden bir şey gelenler başlarına kuma gömüyor. Sözleri etkili olanlar, ağızlarını açmıyor.

Ama Allah, her şeyi görüyor. Kimin ne yaptığını, ne gibi zulümlere başvurduğunu görüyor. Hem artık hiçbir şey gizli saklı kalmıyor. Teknoloji her şeyi ve herkesi deşifre ediyor.
Kısa bir süre sonra herkes her şeyden haberdar olabiliyor.

Ve bir gün gelecek hepimiz keşkelere sığınacağız ne yazık ki. Keşke diyeceğiz bütün durumları konuşabilseydik. Keşke diyeceğiz birbirimizin yüzüne bakıp düşüncelerimizi ortaya dökebilseydik. Keşke diyeceğiz insan olup insanca hareketler yapabilseydik.

Keşkesiz günler dileğiyle Allah’a emanet ol Can Cömert Dostum.



MESELCİ
27.05.2016, Kızıltepe