1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
694
Okunma
Bazen her şey anlamsızlaşıyor, boğuluyor gibi hissediyorum. masalar, sandalyeler üzerime üzerime geliyor. Beni anlamayan, boş konuşan, boş bakan insanlarla sonuçsuz cümleler paylaşmak zorunda kalıyorum. Ayrılamıyorum o ortamdan. Ne kadar istesem de.. Hayatın gerekliliğidir bu, kurmuş olduğum düzenin getirdikleridir.
Konuşuyorum. Konuşuyorum ama aklım yüreğim başka yerlerde, başka diyarlarda.. Başka yerlerde, başka mekânlarda bulunmak istiyorum hep. Bunun ümitsiz bir çaba olduğunu biliyorum ama istiyorum işte bir yandan da....
-pérdida
Şiirin sahibi
Cevap Yaz