0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
785
Okunma
Çetrefiller içinde tekdüze tekrarladığımız terkinler entrikalaştırılmış her şeyi ender olan en derin düzlükleri önüne serer gece pilelerini kıyıya değdiren mehtap gibi. Esrarengiz ensarı bileğini büken, büküpte elini öptüren himalaya eteklerinin zili çalarken! Ay çekerken ayaklarını karadan, izi gündüze ışır bilinmezliklerden doğmuşçasına kendinden katar kaygılarını. Kendiliğinden doğar güneş zaten, sorgusu suali yoktur onun, hesap sorulmayacakmış. Kim ne demiş gün doğmadan nelerden vazgeçmiş bu o kimselerin sorunu, sorgusu ve sualidir. Her şey kurgu, etrafımızda dönen her şey! Aklınızın ucundan geçen, burnunuzun dibini gören, tavaf eden kendi içinde, her şey kurgu. Kafile tekleşmiş göçebeler yerleşmiş. Bil bilsen bilme bilmeden aslını!
