1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
829
Okunma
“at” deyince susar
seyre dalarım koşuşunu
bir “yeni yetme tay”ın
anasının örklendiği,
diğerlerinin duşandığı çayırda
bir deli rüzgar
“gidecek” sanırım,
tepeleri aşıp
sonra.. “kaybolup gidecek” gibi gelir,
bilmediği, umursamadığı bir başka yönde
ufukları taşıp;
….
aniden dönüverir
neden sonra
birkaç defa turlayıp geçtiği..
anasının önüne gelir
kuyruğu kabarık
anasının ki gibi henüz..
yana düşmemiş yelesi
ve o kadar uzun değil,
dik kuyruğu
seyre dalar anası,
başı daha bir dik..
göğsü geniş…
hayatın onuru..
yaşar kıvancı
insanlığımdan utanırım
zamana isyan ederim
kendim olmaya devam
gündelik-sıradanlığımı yaşarım
Çalı (Sh : 1477)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz