İkinci Evliliğim



Bundan çok uzun yıllar once, Şehremini İbrahim Çavuş mahallesi Ayık sokakta otururken, sokağımızın sakinlerinden bir Abdullah amca vardı. Bana pulculuğu, okumayı sevdiren, uçurtma yapmayı öğreten bu Abdullah amca yaptığım bir şey hoşuna gitmişki mükafat olarak başımı okşadı. Başımı okşarken bir den duraladı ve bana hitaben ‘’ Bak evlat şimdi söyleyeceklerimden bir şey anlamayacaksın ama günü geldiğinde de bana hak vereceksin. Sen büyüyüp koca adam olduğunda iki defa evleneceksin.’’ O zaman söylediklerinden hiç bir şey anlamamıştım. Ama söylediği her kelimede zihnime çivi gibi çakılmıştı.
Aradan yıllar geçti. Büyüdüm bir kız sevdim ve kısmet oldu evlendik. Yine aradan yıllar geçti. İyi kötü, acı tatlı yıllar. Tam kırk yıl Hani Barış Mançonun bir şarkısı gibi. Ve birden ayrıldık.
Abdullah amca ilk eşimden ayrılacağımı bilmişti. Ama gerisini bilemedi. Zira benim huyunu suyunu bilemediğim ikinci bir kadınla evlenmeye hiç niyetim yoktu. Yada ben öyle sanmıştım.
İkinci kez evlendiğim kadın beni kandırdı, daha doğrusu nikah masasına oturmaya ikna etti. O deftere imzayı atmadan evvel kısacık zamanda çok uzun sure düşündüm. Niye olmasınki İlk evliliğimi acemilik dönemi olarak Kabul edersem, ( 40 yıl gibi uzun bir acemilik dönemi)bud a düşünülmeye değer. İkinci evliliğimi de ustalık dönemi olarak Kabul edebilirim. Geçmişteki hatalarımızdan ders alabilmişsek, her ne kadar bu yeni dönem çok kısa olacak olsada çok daha iyi değerlendirebiliriz.
Bir ikinci ihtimal d ikinci eşimi sevmem için ilk eşimden bir kerede olsa boşanmam gerekiyormuş. Boşuna dememişler hayat her daim yeni süprizlere gebedir diye. Öyle değil mi Gülgün hanım.- yada sevgili ikinci eşim.
Üçüncü bir ihtimal daha var onuda gözden kaçırmamak ta yarar var. İyi olmadığımı en az benim kadar sende biliyorsun. Eğer bana bir şey olursa gideceğim yere mutlu olarak gideceğim ve gözüm arkada kalmayacak.


Tuğrul Ahmet Pekel
Not; Bu yazı beş mayıs 2016 Perşembe gecesi saat saat 24/00 civarında yazılmıştır.