Sessizlik…

Daha doğrusu tepkisizlik, etrafta olup biten saçma sapan şeylere… “Sessizliğin katlanılması en zor cevap olduğunu Montaigne’den ilk öğrendiğimde kendisine gerçekten hak vermiştim. Göz ardı ettiğim tek ve en önemli nokta ise; bu cevabın ne demek olduğunu bilen insanlara verilmesi gerektiğiydi. Yoksa pasif tavrınız haksızlığınızı kabullendiğiniz anlamına gelirdi. Bir de yargısız infaz söz konusu bu yaratıkların doğasında. Hiçbir zaman, hayatta aslında en önemli eylemlerden biri olan dinlemek, onlara makul bir davranış gelmemiştir. Zira karşılarındaki mantıklı bir açıklama veya mazeret sunduklarında kendilerine; onlara hak verebileceklerini ve bu durumun kendilerini güçsüz kılabileceğini ve mağlubiyetlerini ilan edeceklerini sanırlar. Ah! Neden haksız olup bunu kabullenmenin erdemine ulaşamıyorlar, kendilerini iyi bir şeyler yapmaktan mahrum bırakıyorlar…