BENİM GÜZEL EVİM -8 Sürçülisan



Yavaş, yavaş hazırlamış olduğum bu yazı dizisinin sonuna geldik. Üç Mart iki bin dokuz yılında Çoluk çocuğumun yanından ayrılıp tek başıma yaşadığım evi siz okuyanlarıma yeterince anlattığıma inanıyorum. Bu arada İlk zamanlarda ahırdan bir farkı olmayan bu evi yaşanacak sıcacık bir yuva haline getiren ÇİÇEĞİM’E içtenlikle teşekkür ediyorum. Sen ki Çiçeğim üşenmedin evimi duvar kağıdı ile kapladın. Ivır, zıvır fazlalıklarımı gözümün yaşına bakmadan çöpe attın.
Bu arada anlatmak isteyip de anlatamadığım dört hikayem daha vardı. İlki ve en önemlisi, benim kendimce bir şair, bir yazar olmamın en büyük sebebi olan, Sevda çiçeğim. Biliyorum aramızda geçen kırıcı yazışmalardan sonra bana çok kırgınsın ve yerden göğe kadar da haklısın. Benim üzerimde olan hakkını inşallah bir gün helal edersin. Yaşamın boyunca mutlu ol.
Sen Mektepli yarim İstanbul’dan Okumak ve geleceğin başarılı bir iş kadını olmak için Zonguldak şehrini mesken tuttun. Sende hakkını helal et.
Ve sen Meidiyeköy güzeli Seher, Kırşehir’in en güzel kızı Kıymet sizleri de bura da anmadan geçmek mümkün mü?
Her biriniz bir yerlere yerleştiniz ve kendi hayat yolunuzda ilerlerken inanın ben yaşadıkça unutulmayacaksınız. Değil midir ki ben sizleri şiirlerimde ve yazılarımda yaşarken ölümsüzleştirdim.
Yedi kadın tanıdım, yedi dost, yedi arkadaş. Bazen dertleştik bazen gülüştük. Kimisiyle dövüştüm, kimisiyle seviştim. Ama bir birimize hiç sırtımızı dönmedik. Eğer yollarımızı ayıracaksak mertçe ayırdık’’ Öyle değil mi meçhul sevgili?’’
Yaptığım gözlemlerde ne acıdır ki çoğunun mutsuz olduğuna tanık oldum. İnanın bu kadınlar hakkında yazdıklarımdan çok yazmaya cesaret edemediklerim var. Elim varmadı. Kalemim isyan etti yazmaya. Hepsi dertli,- hepsi yüreği yaralı kadınlarımız.
Yapabileceğimin en iyisini yaparak bildiklerimin, duyduklarımın bir kısmını beynimin arka tarafındaki karanlı odaya atıp anahtarını bilinmeze savurdum.
Bu son paragrafı yazmaktaki amacım büyük bir içtenlikle bütün sırlarını bana anlatarak bir anlamda rahatlayan bu yedi kadının önünde izin verirlerse saygı ile eğiliyorum.
EĞER SÜRÇÜLİSAN ETTİYSEK AFFOLA
Ben
Tuğrul Ahmet Pekel
Namı değer
Tayyar bedri
Yedi kadın tanıdım
yedi dost yedi arkadaş
Hayatımın bir bölümünde
Bana oldular arkadaş
Yol uzun yol meşakkatli
Hepsi birer yoldaş
Yedi kadın tanıdım
Hepsi birbirinden has.
Mart/2016

Seher (Akrostiş)
Sımsıcak gülüşünle,
Ebruli günlere el ele
Her aklıma gelişinde,
Eğer sende beni seviyorsan
Razıyım senin için ölmeye.

Mektepli Yarim
Senin sen olduğunu biliyorum.
Kimseye anlatamasam da.
Uzaktasın ayrılığın,
Dayanılmaz oldu bana.
Uzattığım eli,
tutsan da tutmasan da
Bir gülüşün,
Bin gülüşüme değer oldu.
Bu can kurban sana
Gideceksin biliyorum.
Dur diyemem,
Gücüm yetmez
Seni sevdiğimi bilmende,
Yeter artar ba

Küçük Kentin Kayıp Kızına
Şair demiş ki;
‘ Sevda deli bir kurşundur’
Hiç belli olmaz,
Kimin yüreğini vurur,
Vurur da,
Nasıl vurur bilebilir misin?
Bana sorma,
Hiçbir şey bilmiyorum.
O kadar yorgunum ki
Keşke,
Keşke dedirtmeyecek,
Bir arkadaşım olsaydı,
Ve
Masal anlatsaydı başucumda,
Uyku meleklerinin,
Olmadığı geceler.
Uzansaydı yanıma,
Kış hikayeleri anlatsaydı,
Ya da,
Kurtla kuzu masalı,
Kapanırken gözlerim,
İyi geceler şair deseydi
İyi geceler rahat uyu,
Prensesin yanı başında
--------------------------
Gecenin bir yarısında ruhumu ısıtan,
Güneşim olduğunun farkında,
değil misin?
*
Sevda Çiçeğime
Aşk kırmızıdır Mutluluk Beyaz
Bir yumağın iki ucu gibiyiz.
Bir kavgalı bir barışık.
Bir birimizi seviyor gibiydik,
Biraz düzgün biraz karışık.
Renklerimiz bile tutmazdı.
Sen kanda kırmızı
Ben süt beyazı
Sen ılık sen sıcak,
Sen her ton da yaz.
Bakma bana tek tondayım
Dışarıda biraz soğuk biraz ayaz.
Seviyorum seni iki heceli
Kırmızı Beyaz.
(Şiir her zaman hüzün demek değldir. Bu sana

yazdığım ilk şiir SEVDA ÇİÇEĞİM.)


Tayyar Bedri ( T.A.P. )