Memleket işlerini konuşup düşünürken, kimden niye şikâyetçi olduğumuzu gözlemliyorum...

Bildiğiniz gibi, doğal iplikler deri gibi belli bir ömre sahiptir. Vakti dolan yiyeceklere dikkat ediyoruz ya bu yetmez; giydiklerimizde olduğu gibi, vekâletlerde de bir ön test yapmak gerekir.

Evinizdeki makaraya sarılı ipliğiniz elbette vardır; sorsam size, o iplik çürük mü, sağlam mıdır diye, mutlakâ sağlamdır diye cevap verirsiniz ve doğrudur.

Sakın iplikten söz açtım diye günün akşamına kadar iplikle uğraşan biri sanmayın ha... elimde hep kâğıt olur, kalem olur... toplasanız, bir ayda elimde üç dakika iplik olur; o da yazdıklarımı ciltlerken... son defa elime alışım da böyle oldu...3-5 gün var.

Kaç yıl oldu, iki-üç... biri siyah biri beyaz iki küçük makara ipliği almıştım... fiyatları aynı... eve geldiğimde ilk işim sağlamlıklarını kontrol etmek oldu... ipliği satan can dost ve genç arkadaşımdı orada denemek istemedim... durun azıcık gidip kontrol edip de geleyim; evet, aklımda kalan doğru imiş, siyahı balık tutma misinası gibi... beyazı ise bildiğimiz uygun kalitede saf pamuk ipliği. Markaları aynı ancak, siyahı Cin işi, beyazı Türk İşi.

Sözü dolandırıp nereye getireceğim... insanın da çürüklüğü test edilmeli... bir takım siyah elbise, bir gravat ve bir beyaz gömlek, devlet makamında devleti temsil etmeye yetmeyebilir...

Siyasetin çok döndüğü bâzı mahallî kurumlarda bu işi ehline vermedikçe, tavuk dönerini bilip döndüremeyip- bir yanını yakanlara rastlayabiliriz... ya öğrenciye yedirir yanığı ya da ustadır diye inandığı selim müşterisine...

Sözü daha ne uzatayım?... gereği yok.

Kal Sağlıcakla...

kadiryeter kadir Yeter. 25 MART 2016 TRABZON.

edebiyatdefteri.com