BENİM GÜZEL EVİM / YA DA MALİKÂNEM
4


Meçhul sevgili



Uzatmalı sevgilim Meçhul sevgili seninle olan ilişkimi iki bölüme ayırmam gerekiyor. İlk bölümünü çok yazıp çizdim. Ama ikinci bölüme gelince 2014 senesin aralık ayında dükkânda otururken birden aklıma meçhul sevgilim geldi. Telefonumdaki numarasını silmeye içim elvermemişti. Kendi kendime bir kere arasam ne kaybederim diye düşündüm ve düşüncede bırakmayarak eyleme döktüm. Daha ilk arayışımda cevap verdi uzun, uzun konuştuk. Zaman içinde dükkâna gidip gelmeye başladı. Fakat bu benim için yeterli olmuyordu. Evime gelmesini istedim. Geldi de. İzmirli sevgilime deyim yerindeyse tam anlamı ile kavuşmuştum. Kısa zamanda evimin kadını benimde karım olmuştu. Yaklaşık olarak 2015 yılının Mayıs ayına kadar beni mutlu etmek için elinden geleni fazlası ile yaptı. Onu sevmekle hata yapmadığımı anlamıştım. Mayıs ayından sonra aramızda ufak, ufak fikir ayrılıkları başladı. Aslında haklı olduğu konular çoktu. Ama şimdi hakkını yememek lazım daha da benim onu sevdiğimden daha çok o beni seviyordu. Çevremdeki kadınlardan beni çok kıskanıyor ve onlarla olan ilişkilerime son vermemi istiyordu. Teker, teker bu kadınları çevremden uzaklaştırmaya başladı. Kimini tatlı diliyle ikna ederken, kimini de tehdit ederek çevremden uzaklaştırmaya başladı. Ona da eyvallah dedim. Beni seven bir kadının etrafımda başka kadınların dolaşmasına katlanamaması normaldi benim esas katlanamadığım benden de uzaklaşmaya başladı. Buna tahammül edemiyordum. Eğer ben bir erkeksem oda bir kadın olarak benim bazı ihtiyaçlarımı gidermesi gerekiyordu. Bu sıralarda rahatsızlığı gittikçe artmıştı. Daha doğrusu ben öyle sanıyordum. Kocasıyla arasının iyi olmadığı için onunla ilişkiye girmeyeceğine dair bana söz vermişti. Doğrusunu söylemek gerekirse ben ondan asla böyle bir söz istememiştim.Bir gün istemeyerekte olsa kocasından kaza ile hamile fark ettiğinde ise iş, işten geçmiş olduğunu söyledi. Normal karşıladım. Vakti zamanı gelince bebeği doğurdu.Yanlış hatırlamıyorsam iki aylık olduğunda bana göstermeye getirdi. Nur topu gibi derler ya İşte öyle bir şeydi.
Öte taraftan etrafımda hiçbir arkadaşım kalmamıştı. Hal böyle olmasına rağmen kıskançlığı had seviyeye çıktı. Bu durum beni yavaş, yavaş boğuyordu. Aramızda ufaktan, ufaktan sözlü sataşmalar başladı. Bir Pazar günü eve geldi burnundan soluyordu. Kavga kaçınılmaz bir hal almıştı. Duvarımda asılı olan resimlerini alıp büyük bir hırsla parça, parça yırtıp çöpe attı. Kendine ait eşyalarını topladı ve kapıyı çarpıp çıktı. Gidiş o gidiş. Galiba bir kere telefonda yazıştık. Yırtmış olduğu resimler evimin duvarında hala asılı duruyor. Facede bütün sayfalarımı engelledi. Beni hala çılgınlar gibi sevdiğini biliyorum. Benim de ona olan sevgim azalmadı. Ama o kıskanç kadın egosunu o aşırı sahiplenme duygusunu kontrol altına alamadığı müddetçe hiçbir zaman bir araya gelemeyiz.
Benim açımdan değişen pek bir şey olmadı. İki bin yedi , iki bin on altı yaklaşık on yılım onu beklemekle geçmişti, hala da bekliyorum. Ve sonuna kadarda bekleyeceğim. Bunları yazarken dahi yapıştırılmış üç resmi karşımda duvarda duruyor. Seni çok seviyorum Meçhul sevgilim biliyorum nerede olursan ol sende beni seviyorsun. Ah ne olurdu birazcık bana güvenebilseydin. Ama güvenmedin, güvenemedin. İyimi oldu şimdi sen orada ben burada iki mahzun kalp. Daha fazla yazmaya gerek var mı?





ÖMER’CİK
Öfkem sana değil masum çocuk
Mabedimin meyvesi olmak
Elinde değil, mahremdi varlığın bana
Rabbim Allah’tır seni yaratan.
Bağırarak sevilmez, çağırarak da
Sevgi sessizliktir ses ayrılık getirir…
Bizde ayrıldık..