Hayat keskin bir bıçaktır. Acı peki..? Hayat ile aynı anlamda mıdır? Fazla hayatın üstüne gitmemek gerekir bence, haksızlık olur. Acı diyorum, tarifi kelimelere sığmaz.Neden anlatılmamaz..?Öyle bir şey ki içimde alevler varken yalan bir gülümsemeyle dolaşmak zorunda bırakır hayat bizi. Tabi insanın doğasının gerekçesidir bu.Hangi eş, dost, akraba... yakın bulduğunuz herkes hangisi acınızı sürekli dinleyebilir dile getirdiğiniz sürece... İşte bu yuzden ben acımı gömmeyi tercih ettim.Ne kadar anlatabilirsin karşındakine? Ne kadar dinler seni?Bir süre sonra duymamazlıktan gelir, boşveri yapıştırıp geçiştirir.Peki ya biz? Biz ne kadar karşımızdakini dinleyebiliriz? Bir süre sonra duymak bile istemeyiz veya uzaklaşiriz.İçinde yanan kor ateşi satırlara dökebilse iinsan keşke. Olmuyor, dökemiyor insan bazen kendinden bile saklıyor, kimi zaman kendini bile geçiştiriyor.Acının tarifi yok anlamı yok kelimelere dökecek kadar dinmedi daha...