"yürüyorsun nazlı bebek
ama dün sürünüyordun
gülüyordun nazlı bebek
ama dün ağlıyordun..." sadece bir şiirdi. belkide üzerinde durulmamış, doğaçlama yazılmış bir şiir.oysa bir dörtlük koskoca zamanı anlatıyordu bir çırpıda.

"ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden
eteklerinde bir yığın yaprak
bakacaksın semaya ağlayarak..." demeye başladı ahmet haşim misali.zamandı geçiyordu işte,durdurmak ne mümkün

neler neler sakladı zaman içinde,kimler geldi geçti.oysa hepsi mazide saklandı kaldı şimdi.kimsenin düne bakıp kaldığı yok.her daim yarınlar düşünüldü.neden düşünülmesin ki hep yarınlar ümit vermedi mi bize hep yarınlar saplanmadı mı yüreğimize.yarınlarımız umut oldu bize.

oysa gün geldi ki yarınlarımızda umut vermez oldu bize bu defa geçmişler kaldı aklılda hep geriye sarılmak istendi ama kimse bulamadı bu derde derman.şiirler dokundu,sarıldı yakamıza.

zaman zaman dediğin bitiyor bir yerde ya da yepyeni umutlar getiriyor yarına.zamanda geri kalmamak ümidüyle...

İSHAK SAKA