Kendimle seni birlemeye çalıştıkça yeni yeni benler çıktı yoluma. Meğer ne çok ben varmış içimde benden gizli yaşayan. Kırgınlıklarım çıktı karşıma önce kırıldıklarımı affedince, kırdıklarımdan özür dilemeyi öğrendim. Ve artık kolay kolay kırılmamayı.
Sevda çıktı karşıma her sevdiğimden beni sevmesini istedim. Sonra seni sevince anladım ki her sevgi karşılıklı olması gerekmez Ama sen sevdin beni,çünkü ben en çok senli olan beni sevmişim. Bu yüzdenmiş sana yönelişim. Ama önce önümdeki diğer benlerle helalleşmem gerekiyormuş. Öyle ya ettiğini görmeden ölmezmiş insan ve ölmeden dirilmek diye bir şey yokmuş. Öyle öldüm demekle de ölünmüyormuş ölümden bile razı olmak hatta ölümü razı etmek gerekirmiş meğer. İşte bu yüzden en koyu geceden sonra doğarmış Güneş. Nardan nura dedikleri yolculuk buymuş
Gülüşü nar olan yüzü gül kokan sevgili, her gönül sensin şimdi bense her gönüldeki aşkın şahidi