Korku bilincinde. Kök kadar, dalların sıklığı önem teşkil ederken.
Sadece o cılız dalların sıklığı kendini garantiye alma hakkını verdiğinin algısı öyle olunduğunu düşünür. Öylede hareket etmesini sağlar.
Asıl önemsenmesi gereken eylem. Düşünce korkusu evet, pek üstünde durulan ve bu tür varoluşa sahip olduğunu kabul etmeyenlerin dışında korkunç bir gerçekte var.
İşte beni mutsuzluğa iten neden bu.
Kişiler içindeki acıyı saklayıp, kendisine saygı duyulmanın hırsı mı desem?. Yoksa ruh yalnızlığını asırlar sonrasın eşleştirmesinde ki o çabalayış, olan değerleri yücelmesi derken de kısıtlanış mı?
Efendim; Korkunun özüne yaklaştıkça; Nefesin kalbe göre ritmi artar. Nefesin genel sesini sen ben onlar duyar.
ya! kalp?...
bakın; hepsi birbirinden farklıdır, ama birlikte mükemmel bir ekip oluştururlar.
Yalan doğrunun dışına kaydıkça, akar.
Ve bir derenin önüne iki sabit taş koyma mücadelesi suyun akmasını engeller mi? hayır!...

Sonsuzluğu dikkatte alır isek. İnsanın anatomisi asırladır gücü, korkuyu, öfkeyi bir arada kullanmış.
Oysa ki saygı, sevgi ve sadakat gibi değerlerin kaynağı o kişinin uygarlığında yatar.

Ruhen azatlık iki bilemedin üç cümle sonrası paslı bir çengele asar kendini. Söylenmesi o kadar kolay ki.
Hadi yüzün düşünce derim . Ben bu kadar basit biri değilim demekte.
oh! ooooh!

Yerinde hopaaaaaaaa! kendi elindeki dikeni çıkarma zahmetine hiç tanımadığı kişiye lütfeder.
O el ise, bir bütün olarak. En iyi hizmeti yapar.
Aralarında sürekli bir güç yarışması, sen ben kavgası başlamaktan ziyade büyür büyür.
Çokça pinokyo abi ablar yaratır. işçilik o kadar basit. O kadar yıpratıcı ki.
Kuyruğunu bacaklarının arasına kısmış kedi gibi. Araklarsın gerçek olan düşüncelerini benliğinden bile...
Katil uşak değil hizmetçi hiç değil. Sadece ve sadece teknoloji harikası tuşlar...buraya kadar kansız kinsiz gelindin mi? Arkadaşlar
okey!

Korku bilinci arkadaş dost ilişkisinde de bunu görebilirsiniz: Düşünce aslında güçlü korkulan, onun yönlendirirken gerçeklerle karşılaşmasıdır.

Ama şu durum analizinde. Ortada kıçı başı dışarda bir gerçek var. Acaba bu kişilik kavgasında şiir yaygın olarak kullanılmalı mı?
Empati: şiirde bir candır ve onun çekip çekişme arasında olması ne kadar edebidir?
Soru ve zoru kadar çok iken. Cevap vermek kahve fincanı elinde tepe taklak olurken haydi neydi halım çıksın falım. demek kadar doğrudur herşey...sevgiler okuma sabrınız için

06-02-2016
ist
zaralıcan