Şiirlerimle sokaklarda geziyorum, gülümseyerek şiirlerimle insanlara bakarken, insanlar bana garip garip bakıyor, her halde bu deli diyorlar, bu zamanda gülmekte neymiş, o nasıl bir şeymiş yenilir mi içilir mi gibilerinden bakıyor, gülümsüyorum, şiirle yatıp kalkmayınca hecelerle dost yaren olmayınca böyle oluyor, elden ne gelir. Kaldırım taşlarına okuyorum şiirlerimi sarsılıyorlar hislerinden desem yoksa bana mı öyle geldi bilmem, gülümsedi birden sanki sokaklar.

Kısa hayat gibi, kısa sokaklarda gezdim, şiirlerimi onlara kısa kısa okudum, kuşlar gibi uçarcasına sevindiler, sokaklar çocuklarla doldu bir an, onlara da çocuk şiirlerimi okudum, uçurtmalarım dan gökyüzüne uçurduğum şiirlerimden söz ettim gülümsediler, kapalı değildi onların gönülleri şimdiden anladılar şiirleri güldüler şiirlerle. Bazen gönül’e bir şeyler değmeli, eller değmeli, şiirler değmeli, aşklar değmeli gülümsemeler değmeli... Değince bir şeyler büyümeli, küçülmemeli karanlıklara saklanmamalı, duysana gönlü şikâyet ediyor senden, ayrılıkların sokağına uçurumuna düşeli feryat ediyor, kurtar beni gülümseme ile şiir ile aşk ile neden duymayız bilinmez!

Yürüdüm gönüllerine el sallayarak, çocuklarda gönülleri ile el salladılar devam ettim yürüdüm çıkmaz sokaklara doğru, çıkmaz sokakları şiirlerle süsleyerek çıkmazlığından kurtarmak istedim. Ne kadar çok özlemişler vuslatı, vuslat ile saranı o karanlık izbe çıkmaz sokaklar şenlendi şiirlerle, aylardır yanlarına uğramayan bir canlıya hasret çıkmaz sokaklara, kuşlar gökyüzünde birer birer indiler, şiirlerimi böldüm önlerine serptim birer parça ekmek ile arkasında çocuklar koştu kuşları görünce, insanlar koştu neler oluyor diye. Fena hallerimize şiirlerle ağladık sonra yavaş yavaş gülümsedik. Yanlışlara giden ayrılık yolları çıkmaz sokaklar, vuslat ile buluştu, yıktık çıkmaz sokağın son adımdaki duvarları, yandaki sokağa açtık sokağı, gönül’e güneş gibi doğan giren şiir gibi güneş girdi çıkmaz sokağa... Şiir yeni bir anlama ve ahenge dönüştü gönüllerde, meğer ne kadar susamışız şiirlere, güzel sözlü hecelere kelimelere...

Anlamı bozuk kelimeleri gönlümüzde ne kadar çok biriktirmişiz, saatler sürdü şiirle ayıklamak yok etmek... Bir şey ifade etmeyen anlamsız hecelerle gönlümüze dağlar dikmişiz, yıktık el ele... Dili olmayan hayaller gönlümüzde o kadar yer kaplamış ki yıllardır onun karanlık anlamsızlığında yürümüşüz o nedenle hayallerimiz gerçekleşmiyor, dilde gönülde tatlı söz olmayınca gönül dil ne bilsin güzelliği, nasıl anlatsın karşısındaki haylin güzelliğini. Sözler hecelerle, kulağa hoş gelecek ve ruha heyecan verecek şekilde güzelleştirme yollarını gösteren şiire ne kadar muhtaçmışız, bu çıkmaz sokakta anladık. Yıktık şiire ait olmayan her şeyi gönülde çıkmaz sokakta, açtık gönül yollarını çıkmayan sokakların yollarını. Şiir gibi hece gibi gülümsedik anlam ifade eden şiirsel gülüşlerle.
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-